Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ilii
kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ilii | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | Ilia |
Data powołania | 1669 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Archidiecezja | |
Dekanat | wilejski |
kościół | |
Administrator | ks. kanonik Aleksander Baryło |
Wezwanie | Serce Jezusa |
Wspomnienie liturgiczne | 14 września |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
54°24′43,4″N 27°17′23,0″E/54,412056 27,289722 |
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Ilii – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji mińsko-mohylewskiej, w dekanacie wilejskim, na Białorusi.
Historia
Parafia istnieje od 1669 r., kiedy na terenie majątku Hlebowiczów, ówczesnych właścicieli Ilii, zbudowano kościół. W XVIII w. dwór kilkakrotnie zmieniał właścicieli. W 1726 r. Michał Sawicki, łowczy Wielkiego Księstwa Litewskiego i właściciel miasteczka przeniósł drewniany kościół z majątku do centrum, a w 1772 r. Brygida Petronela Sołłohub z d. Radziwiłł zbudowała nowy drewniany budynek, konsekrowany pod wezwaniem św. Michała Archanioła[1]. W XVIII w. przy kościele działał szpital, ufundowany w 1726 r. oraz Bractwo Jezusa i św. Różańca założone w 1772 r. Na terenie parafii znajdował się filialny kościół w Wiazyniu oraz od 1765 r. kaplica w iliańskim majątku Sołłohubów[2].
Po upadku powstania styczniowego parafia została zlikwidowana, a kościół w 1866 r. przekształcony w cerkiew prawosławną. Po wydaniu w 1905 r. przez cara Mikołaja II manifestu o tolerancji religijnej, miejscowi katolicy mieli możliwość budowy nowego kościoła. W latach 1907–1909 wzniesiono murowany kościół, ufundowany przez parafian oraz Ignacego Tukałło z pobliskich Ościukowicz.
Od lat 20. XX w. w parafii pomagały siostry Niepokalanki. Zwrócono katolikom kościół św. Michała Archanioła, który został rekonsekrowany pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Różańcowej. Na skwerze w centrum Ilii w 1930 r. wybudowano kaplicę "Za poległych" upamiętniającą dwustu uczestników powstania styczniowego. Przed wybuchem II wojny światowej parafia liczyła około 1700 wiernych[3]. Parafia obsługiwała 5 kaplic: w Obodowcach, Ościukowiczach, Wiazyniu, Starzynkach i Rajówce[3].
Podczas II wojny światowej spłonął kościół Matki Bożej Różańcowej, obecnie w jego miejscu znajduje się klub. Uszkodzony został budynek kaplicy powstańców styczniowych, który rozebrano w latach 50. XX w. Poważnie ucierpiał również kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa[3]. Po wojnie został zamknięty przez władze komunistyczne i przekształcony w mleczarnię. W latach 90. XX w. zwrócono go katolikom i odnowiono. Został ponownie konsekrowany w 1993 r. przez ks. Alojzego Kulika.
Męczeńska śmierć o. Władysława Jasickiego
W latach 1937–1942 administratorem parafii był ks. Władysław Jasicki. W dniu 29 czerwca 1942 r. został aresztowany przez Niemców w ramach tzw. Polenaktion, akcji wymierzonej przeciw polskiej inteligencji głównie z obszaru Nowogródczyzny. Był przetrzymywany w więzieniu w Wilejce. Został zamordowany na dziedzińcu więziennym bądź w lesie koło wsi Kasuta, miejscu masowych mordów więźniów z Wilejki, dokonanych przez Rosjan w czerwcu 1941 r.[4]
Proboszczowie
imię i nazwisko | daty urzędowania |
---|---|
o. Władysław Jasicki OCD (administrator)[5] | 1937 – 1942 |
ks. Aleksander Baryło (administrator) |
Przypisy
- ↑ K.K. Shastouski K.K., Kościół M.B. Różańcowej | miasteczko Ilia obwód miński [online], radzima.org [dostęp 2020-04-08] .
- ↑ Каталіцкія святыні. Частка 1. Страница 79 [online], orda.of.by [dostęp 2020-04-07] .
- ↑ a b c Каталіцкія святыні. Частка 1. Страница 82 [online], orda.of.by [dostęp 2020-04-09] .
- ↑ WŁADYSŁAW JASICKI — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2020-04-07] .
- ↑ WŁADYSŁAW JASICKI — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2020-01-08] .
Bibliografia
- catholic.by
- p
- d
- e
|