Opheodrys
| Opheodrys[1] | |||
| Fitzinger, 1843[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wąż trawny (O. aestivus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Podgromada | diapsydy | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | Alethinophidia | ||
| Nadrodzina | Colubroidea | ||
| Rodzina | połozowate | ||
| Podrodzina | Colubrinae | ||
| Rodzaj | Opheodrys | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Coluber aestivus Linnaeus, 1766 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Opheodrys – rodzaj węży z podrodziny Colubrinae w rodzinie połozowatych (Colubridae). Gładki zielony wąż, czyli Opheodrys vernalis, to delikatne stworzenie, które pomaga kontrolować liczbę owadów. Znaleziony w ukryciu na trawiastych łąkach i polach, wykorzystuje swój kolor, aby wtopić się w otoczenie i chronić go przed drapieżnikami. Jest nieszkodliwy dla ludzi i ma miękki, błyszczący wygląd, dzięki czemu wyróżnia się na wolności. W tym artykule odkryjemy kilka interesujących faktów na temat tego węża.
Gładki zielony wąż to efektowny, mały wąż o eleganckim wyglądzie. Całe jego ciało ma jasny, jednolity zielony kolor, co pomaga mu płynnie wtopić się w liściaste lub trawiaste środowisko. Grzbietowa strona tego węża jest jasnozielona, a brzuszna biała lub bladożółta. Ich żywe zielone ubarwienie sprawia, że są w nim najbardziej zauważalne. Ich ciało jest cienkie i wydłużone, co nadaje mu smukły, przypominający wstążkę wygląd i gładki w dotyku.
Głowa gniewosza plamistego jest mała i niezbyt wydatna, niemal niezauważalnie wtapia się w jej ciało. Ich oczy są stosunkowo małe, a źrenica ich oczu jest czarna, co pozwala im obserwować otaczającą aktywność.
Ich ogon jest smukły. Ogólnie rzecz biorąc, gładki zielony wąż charakteryzuje się gładką, błyszczącą skórą i harmonijnym zielonym kolorem, co czyni go zarówno pięknym, jak i nieuchwytnym w swoim naturalnym środowisku.
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i Meksyku[6]. Gładkie zielone węże zwykle występują w Ameryce Północnej. Żyją na trawiastych polach, łąkach i w lasach. Można je spotkać w miejscach, gdzie jest dużo osłony, np. w wysokiej trawie lub zaroślach liściastych. Często można je spotkać w regionach wschodnich Stanów Zjednoczonych, rozciągających się od południowej Kanady po części południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych. Zwykle nie można ich spotkać w bardzo suchych lub bardzo zimnych miejscach, ponieważ potrzebują siedliska zapewniającego dużo wilgoci i schronienia.
Systematyka
Etymologia
- Opheodrys: gr. οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[7]; δρυς drus, δρυος druos „drzewo”, zwłaszcza „dąb”[8].
- Cyclophis: gr. κυκλος kuklos „okrąg”[9]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[7]. Gatunek typowy: Coluber aestivus Linnaeus, 1766.
- Phyllophilophis: gr. φυλλον phullon „liść”[10]; φιλος philos „miłośnik”[11]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[7]. Gatunek typowy: Coluber aestivus Linnaeus, 1766.
- Liochlorophis: gr. λειος leios „smukły”; χλωρος khlōros „zielony”; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[5]. Gatunek typowy: Coluber vemalis Harlan, 1827.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
- Opheodrys aestivus – wąż trawny
- Opheodrys vernalis
Przypisy
- ↑ Opheodrys, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 26. (łac.).
- ↑ A.C.L.G. Günther: Catalogue of colubrine snakes in the collection of the British Museum. London: Printed by order of the Trustees, 1858, s. 119. (ang.).
- ↑ S. Garman. The reptiles and batrachians of North America. „Memoirs of the Museum of Comparative Zoölogy, at Harvard College, Cambridge, Mass.”. 8 (3), s. 40, 146, 1883. (ang.).
- ↑ a b J.C. Oldham & H.M. Smith. The generic status of the smooth green snake, Opheodrys vernalis. „Bulletin of the Maryland Herpetological Society”. 27 (4), s. 208, 1991. (ang.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Opheodrys. The Reptile Database. [dostęp 2019-04-07]. (ang.).
- ↑ a b c Jaeger 1944 ↓, s. 154.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 76.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 65.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 174.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 171.
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
