Noto (Włochy)
gmina | |||
| |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Region autonomiczny | Sycylia | ||
Prowincja | Syrakuzy | ||
Kod ISTAT | 089013 | ||
Powierzchnia | 550 km² | ||
Populacja (2008) • liczba ludności |
| ||
• gęstość | 43 os. os./km² | ||
Numer kierunkowy | 0931 | ||
Kod pocztowy | 96017 | ||
Położenie na mapie Sycylii | |||
Położenie na mapie Włoch | |||
36°53′N 15°05′E/36,883333 15,083333 | |||
| |||
| |||
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Chiesa di San Domenico | |
Państwo | Włochy |
---|---|
Typ | kulturowy |
Spełniane kryterium | I, II, IV, V |
Numer ref. | 1024 |
Region[b] | Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | 2002 |
Noto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Syrakuzy. Według danych z roku 2008 gminę zamieszkiwało 23 548 osób. Późnobarokowe centrum miasta jest wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Noto.
W miejscowości jest stacja kolejowa Noto.
Historia
Pierwsza osada założona przez Sykulów i nosiła nazwę Netum lub Neetum. Ruiny starożytnego Netum (Noto Antica) znajdują się 8 km na północ od dzisiejszego miasta Noto. W traktacie po porażce z Republiką Rzymską Neetum jest wspomniane jako miasto podległe tyranowi Syrakuz Hieronowi II[1].
W 1091 Roger I zajął miasto, które było ostatnim[2] arabskim punktem oporu.
Po całkowitym zniszczeniu przez trzęsienie ziemi w 1693 roku – odbudowane w nowym miejscu od podstaw, ok. 12 km na południe od dotychczasowej lokalizacji.
Wskutek błędów konstrukcyjnych popełnionych podczas renowacji katedry – w 1996 r. zawalił się dach kościoła katedralnego. Z powodu późnej pory nocnej, w środku nikogo nie było i nikt nie ucierpiał.
Zdjęcia
- Historyczne centrum miasta
- Palazzo Ducezio
- Kościół Karola Boromeusza
- Katedra św. Mikołaja w Noto po odbudowie
Przypisy
- ↑ Christopher Gravett, Adam Hook: Dictionary Of Greek And Roman Geography. T. II. Londyn: Walton And Maberly & John Murray, 1857, s. 422.
- ↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 353, ISBN 83-85719-85-7 .
Linki zewnętrzne
- Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica
- p
- d
- e
- ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią i Ukrainą
- p
- d
- e
- Britannica: place/Noto-Italy
- БРЭ: 2672541
- SNL: Noto
- Catalana: 0046433