Nerw pośrodkowy
Nerw pośrodkowy (łac. nervus medianus) – w anatomii człowieka nerw kończyny górnej powstający z połączenia dwóch korzeni: przyśrodkowego i bocznego[1]. Korzeń przyśrodkowy pochodzi z pęczka przyśrodkowego splotu ramiennego, a korzeń boczny z jego pęczka bocznego[1]. Standardowo otrzymuje włókna nerwowe z korzeni rdzeniowych C6, C7, C8 i Th1 (z pominięciem C5)[2][3][4]. Nerw pośrodkowy na ramieniu biegnie wspólnie z tętnicą ramienną, najpierw w bruździe przyśrodkowej mięśnia dwugłowego, a następnie w dole łokciowym, gdzie krzyżuje ją od przodu[1]. Na przedramieniu biegnie pomiędzy warstwami mięśni zginaczy[1]. Poniżej mięśnia nawrotnego obłego oddaje gałąź nazywaną nerwem miedzykostnym przedramienia[5]. Przechodzi przez kanał nadgarstka do tyłu od troczka mięśni zginaczy[5] i dzieli się na nerwy dłoniowe wspólne palców, a następnie na nerwy dłoniowe właściwe palców[1].
Zakres unerwienia
Unerwienie ruchowe
- Gałęzie mięśniowe odchodzące bezpośrednio od nerwu pośrodkowego
- Gałęzie mięśniowe odchodzące od nerwu międzykostnego przedniego przedramienia
- mięsień nawrotny czworoboczny
- mięsień zginacz długi kciuka
- mięsień zginacz głęboki palców - jedynie włókna mięśniowe dochodzące do palca wskazującego i środkowego
- Gałęzie do mięśni kłębu
- mięsień odwodziciel krótki kciuka
- mięsień zginacz krótki kciuka (jedynie głowa powierzchowna)
- mięsień przeciwstawiacz kciuka
- Gałęzie odchodzące od nerwów dłoniowych wspólnych
- mięśnie glistowate I i II[5]
Unerwienie czuciowe
kolor niebieski – nerw łokciowy
kolor różowy – nerw promieniowy
kolor zielony – nerw pośrodkowy
Gałęzie czuciowe nerwu odchodzą w postaci gałęzi stawowych (do torebek stawowych stawu łokciowego i promieniowo-nadgarstkowego), gałęzi dłoniowej odchodzącej przed wejściem do kanału nadgarstka i unerwiającej okolicę kłębu, gałęzi łączącej z nerwem łokciowym oraz nerwów dłoniowych wspólnych i właściwych palców[5]
Porażenie nerwu pośrodkowego
W przypadku porażenia nerwu pośrodkowego, podczas próby zaciskania ręki w pięść, upośledzone jest zginanie kciuka oraz palców wskazującego i środkowego[1]. Stan taki, gdy zgięte są tylko palce serdeczny i mały, nazywany jest ręką błogosławiącą[1]. Odwiedziony i wyprostowany kciuk znajduje się w tej samej płaszczyźnie co dłoń[1]. Po pewnym czasie do tego ustawienia dołącza się zanik mięśni kłębu kciuka, co razem przypomina ułożenie kciuka u małp i nazywa się ręką małpią[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Olgierd Narkiewicz, Janusz Moryś: Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna: podręcznik dla studentów i lekarzy. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 50-52. ISBN 978-83-200-4210-8.
- ↑ Władysław Jakimowicz: Neurologia Kliniczna w zarysie - podręcznik dla studentów medycyny (s. 170). PZWL, Warszawa, 1987. ISBN 83-200-1190-6
- ↑ Barbara Emeryk-Szajewska, Maria Niewiadomska-Wolska: Neurofizjologia kliniczna.Elektromiografia i elektroneurografia. Tom I (s. 197). Medycyna Praktyczna, Kraków, 2008. ISBN 978-83-7430-168-8.
- ↑ Witold Marciniak, Andrzej Szulc: Wiktora Degi Ortopedia i Rehabilitacja. Tom II (s. 401). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008 ISBN 978-83-200-3791-3
- ↑ a b c d Michael Schunke: Prometeusz Atlas anatomii człowieka. Wrocław: Med-Pharm Polska, 2017, s. 372-373. ISBN 978-83-7846-043-5.
Zobacz też
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Kontrola autorytatywna (klasa bytu anatomicznego):
- Britannica: science/median-nerve
