Mureksyd

Mureksyd
Jedna z form mezomerycznych mureksydu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2,4-diokso-5-[(2,4,6-triokso-1,3-diazynan-5-ylideno)amino]-1H-pirymidyn-6-olan amonu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C8H8N6O6

Masa molowa

284,19 g/mol

Wygląd

krystaliczny[1], ciemnoczerwony proszek[2]

Identyfikacja
Numer CAS

3051-09-0

PubChem

18275

SMILES
C1(=C(NC(=O)NC1=O)[O-])N=C2C(=O)NC(=O)NC2=O.[NH4+]
Właściwości
Rozpuszczalność w wodzie
dość trudno[1]
w innych rozpuszczalnikach
etanol: praktycznie nierozpuszczalny[1]
Temperatura topnienia

> 300 °C[2]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2011-07-07]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Substancja nie jest klasyfikowana jako
niebezpieczna według kryteriów GHS[2].
Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Substancja nie jest klasyfikowana jako
niebezpieczna według europejskich kryteriów[2].
NFPA 704
Na podstawie
podanego źródła[3]
0
0
0
 
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Mureksydorganiczny związek chemiczny, sól amonowa kwasu purpurowego, wykorzystywany w chemii analitycznej jako wskaźnik w miareczkowaniu kompleksometrycznym i fotometrycznym do oznaczania jonów wapnia[4] i innych metali.

Jony metali, które mogą być oznaczane za pomocą mureksydu[5][6]:

Przypisy

  1. a b c Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
  2. a b c d Murexide (nr 222461) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-07-07]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Mureksyd (nr 222461) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-07-07]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 88. Boca Raton: CRC Press, 2008, s. 8-8.
  5. R. Belcher, C.L. Wilson: Nowe metody w analizie chemicznej. Państwowe Wydawnictwo Techniczne, s. 196.
  6. Erwin Ross et al.: Indicator Reagents. W: Ullmann's Encyclopedia of Chemical Industrial Chemistry. John Wiley & Sons, 2000, s. 20. DOI: 10.1002/14356007.a14_127.
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):
  • Catalana: 0125317