Moszyńscy herbu Nałęcz

Herb hrabiowski Moszyńskich
Herb hrabiowski Moszyńskich

Moszyńscy herbu Nałęcz – polska rodzina szlachecka, z Moszna w województwie lubelskiem, od XVIII wieku nosząca tytuł hrabiowski.

Założycielem hrabiowskiej linii Moszyńskich był Jan Kanty Moszyński, który w 1730 roku w Dreźnie zawarł związek małżeński z Fryderyką Aleksandrą Cosel, naturalną córką króla polskiego Augusta II Mocnego. Ze związku tego urodziło się dwóch synów: August Fryderyk Moszyński i Fryderyk Józef Moszyński. Obaj bracia zrobili zawrotne kariery w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Uzyskali wiele zaszczytów, urzędów i dorobili się znacznego majątku.

Przedstawiciele
  • Paweł (zm. 1593), żona Zofia Gołaska
    • Janusz, rotmistrz królewski (zm. 1638)
    • Marcin (zm. 1627)
    • Michał, stolnik nadworny, żona Elżbieta Dzierżkówna, córka Jana Dzierżka, sędziego ziemskiego lubelskiego
      • Jan
      • Paweł, żona Zofia Leśniowska
        • Jakób (zm. 1681)
      • Mikołaj
      • Jędrzej, wojski horodelski
        • Michał
        • Stanisław, poległ pod Parkanami
        • Paweł, kanonik kamieniecki
        • Aleksander Michał, skarbnik podlaski, żona Ossolińska, siostra Jerzego
          • Ignacy SJ
          • Jan Kanty
            • August Fryderyk
              • Jan Nepomucen
                • Joanna, mąż – Piotr Stanisław Wojciech Moszyński, Stanisław Juriewicz
                • Fryderyka, mąż Ignacy Hilary Moszyński, syn Łukasza
            • Fryderyk Józef
Inni
  • Łukasz, właściciel Łoniowa
  • Stanisław Aleksander, kastzelan radomski[1]

Przypisy

  1. Stanisław Aleksander Moszyński h. Nałęcz (ID: lu.18323).

Bibliografia

  • Moszyński herbu Nałęcz. W: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego powiększony dodatkami z późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych i wydany przez Jana Nep. Bobrowicza. T. VI. Lipsk: Nakładem i drukiem Breitkopfa i Hærtela, 1841, s. 486–488.
  • Dyskusja po referacie Piotra Bilińskiego "Działalność Piotra Moszyńskiego w Towarzystwie Naukowym Krakowskim".

Prace Komisji Historii Nauki PAU, 2006, Tom 7.