Mikołaj Szysz

Mikołaj Szysz
ułan ułan
Data i miejsce urodzenia

1893
Lisiatycze

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 1915
Rokitna

Przebieg służby
Lata służby

1914–1915

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Szwadron Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Mikołaj Szysz (ur. 1893 w Lisiatyczach[1], zm. 13 czerwca 1915 pod Rokitną) – ułan Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Mikołaj Szysz był synem Marii, praktykantem cukiernika[1]. W 1914 roku zgłosił się ochotniczo do II Brygady Legionów Polskich. Brał udział w walkach w Karpatach. Służył najpierw w piechocie, a następnie w 2 szwadronie ułanów. Poległ 13 czerwca 1915 roku w czasie szarży pod Rokitną[2].

15 czerwca 1915 roku wraz z pozostałymi 14 poległymi bezpośrednio w czasie ataku żołnierzami 2 szwadronu został uroczyście pochowany na cmentarzu w Rarańczy.

17 maja 1922 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz nadał mu pośmiertnie Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (krzyż numer 6012)[3].

13 lutego 1923 roku jego zwłoki zostały ekshumowane i złożone w kościele garnizonowym w Czerniowcach, a następnie przewiezione koleją do Krakowa i złożone w kaplicy 5 Szpitala Okręgowego przy ulicy Długiej. Ceremonia pogrzebowa rozpoczęła się o godz. 12.00 w niedzielę 25 lutego. Trumny, ułana Szysza i jego 14. towarzyszy, zostały przewiezione na lawetach na Rynek Główny. Tam biskup Adam Stefan Sapieha pokropił trumny, a marszałek Józef Piłsudski złożył na nich krzyże Virtuti Militari. Następnie kondukt podążył na cmentarz Rakowicki, gdzie trumny zostały złożone do grobów. Ceremonię zakończyła defilada oddziałów wojska, uczestniczących w pogrzebie, prowadzona przez generała broni Stanisława Szeptyckiego. W ceremonii pogrzebowej nie wziął udziału żaden z członków najbliższej rodziny Mikołaja Szysza[4][5][6].

6 czerwca 1931 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Wykaz Legionistów ↓.
  2. ↑ II Lista strat 1915 ↓, s. 31.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
  4. ↑ Na sen wieczny ↓.
  5. ↑ Pozgonne ↓.
  6. ↑ Z pogrzebu ↓.
  7. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.

Bibliografia

  • Lista strat Legionu Polskiego od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Oddział Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1915-08-01.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Stanisław Jan Rostworowski: Nie tylko Pierwsza Brygada (1914-1918) - Z Legionami na bój. Warszawa: P. W. EGROS - Oficyna Wydawnicza, 1993, s. 149. ISBN 83-85253-05-X.
  • Stanisław Czerep: II Brygada Legionów Polskich. Warszawa: Bellona, 1993, s. 126. ISBN 83-85253-05-X.
  • Na sen wieczny w Ojczyźnie. „Polska Zbrojna”. 56, s. 2, 1923-02-26. Warszawa. 
  • Pozgonne ułanom Wąsowicza. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa. 
  • Z pogrzebu Ułanów Rokitniańskich. „Polska Zbrojna”. 57, s. 4, 1923-02-27. Warszawa. 
  • "Panteon Polski" Nr. 3 Lwów, dnia 1 grudnia 1924. str. 11-14
  • Mikołaj Szysz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-11-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].