Mikołaj Rostworowski
Data i miejsce urodzenia | 4 września 1925 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 8 listopada 1984 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz, publicysta, poeta, działacz Stowarzyszenia „Pax” |
Odznaczenia | |
Mikołaj Rostworowski, imiona chrzestne Stanisław Antoni[1], niekiedy podpisywał utwory Nik Rostworowski (ur. 4 września 1925 w Susznie w woj. tarnopolskim, zm. 8 listopada 1984 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i poeta, działacz Stowarzyszenia „Pax”[2].
Życiorys
Pochodził z rodziny Rostworowskich herbu Nałęcz[3]. W latach 1937–1940 uczył się w szkołach we Lwowie[2]. Od 1940 przebywał w Trzebieni koło Kozienic, gdzie jego ojciec był zarządcą majątku Marii Zamoyskiej[2]. W 1944 zdał maturę w konspiracyjnym Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. W latach 1944–1947 studiował ekonomię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim i ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim[2].
W 1947 przeprowadził się do Warszawy, gdzie studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Został sekretarzem posła Aleksandra Bocheńskiego w Sejmie Ustawodawczym (1947–1952)[2]. Był sprawozdawcą sejmowym dziennika „Słowo Powszechne”, podjął pracę w Stowarzyszeniu „Pax”[2]. W latach 1948–1956 pracował w redakcji tygodnika „Dziś i Jutro”, początkowo jako redaktor techniczny, później jako kierownik działu i sekretarz redakcji[2]. Od sierpnia 1955 do 1956 redaktor naczelny „Dziś i Jutro”[2]. Od 1955 członek Związku Literatów Polskich, w 1956 wszedł w skład zarządu Stowarzyszenia „Pax”[2]. W latach 1956–1962 redaktor naczelny tygodnika „Kierunki”[2]. W latach 60. XX wieku był korespondentem prasy Stowarzyszenia „Pax” w czasie Soboru watykańskiego II[2]. W latach 1975–1977 i 1980–1981 przebywał w Rzymie jako stały korespondent „Słowa Powszechnego”[2].
W 1981 wraz z grupą działaczy i dziennikarzy Stowarzyszenia „Pax” sprzeciwił się stanowi wojennemu w Polsce, po czym został usunięty ze stowarzyszenia[2]. W późniejszym okresie sporadycznie współpracował z miesięcznikiem „Królowa Apostołów”[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 113, rząd 1, miejsce 17)[4].
Publikacje książkowe
- Wiersze (1947)[2]
- Czas dojrzewania (1949, wraz z Zygmuntem Przetakiewiczem)[2]
- Smuga lata (1951)[2]
- Przeciw nocy (1953)[2]
- Czas niecierpliwych. Artykuły wybrane (1962)[2]
- Znak solidarności. Korespondent soborowy o schemacie XIII (1965)[2]
- Słowo o PAX-ie. 1945–1956 (1968)[2]
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1957)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)[2]
Przypisy
- ↑ Rostworowski Mikołaj (Nik), w: Polski Słownik Biograficzny, t. 32, „Romiszewski Sariusz Aleksander – Rudowski Jan”, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1989–1991, s. 224.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Barbara Marzęcka: Mikołaj Rostworowski. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 7, R–Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 81–83. ISBN 83-02-08100-0. [dostęp 2024-04-18].
- ↑ Mikołaj Stanisław Kostka «Nik» Rostworowski h. Nałęcz (II). sejm-wielki.pl. [dostęp 2024-04-18].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROSTWOROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-04-18] .
Bibliografia
- Barbara Marzęcka: Mikołaj Rostworowski. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 7, R–Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 81–83. ISBN 83-02-08100-0. [dostęp 2024-04-18].