Mieczysław Zieliński
Starosta powiatu sanockiego | |||
Okres | od ok. 1923 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Antoni Zoll | ||
Następca | Stanisław Michałowski | ||
Starosta powiatu żółkiewskiego | |||
Okres | od ? | ||
Starosta powiatu lwowskiego | |||
Okres | od 1926 | ||
Poprzednik | Zygmunt Żeleski | ||
Następca | |||
Starosta powiatu gródeckiego | |||
Okres | od 1927 | ||
Poprzednik | |||
Odznaczenia | |||
![]() ![]() | |||
|
Mieczysław Zieliński[a] – starosta w okresie II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Według stanu z 1914 był komisarzem powiatowym w urzędzie starostwa powiatu bialskiego[1]. W ostatnim roku I wojny światowej w randze sekretarza namiestnictwa był przydzielony do urzędu starostwa powiatu brzozowskiego[2].
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę podjął pracę w administracji terytorialnej II Rzeczypospolitej. W lipcu 1919 został uwolniony od funkcji tymczasowego kierownika urzędu starostwa powiatu trembowelskiego i przeniesiony do starostwa powiatu sanockiego[3]. W pierwszej połowie lat 20. (był w 1923) sprawował stanowisko starosty powiatu sanockiego[4]. Później był starostą powiatu żółkiewskiego i z tej posady w 1926 został przeniesiony na stanowisko starosty powiatu lwowskiego[5]. Następnie ze Lwowa w 1927 został przeniesiony na starostę powiatu gródeckiego[6].
Jego żoną była Klementyna, przewodnicząca komitetu miejscowego Narodowej Organizacji Kobiet w Sanoku[7].
Odznaczenia
austro-węgierskie
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1918)[2]
- Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1914)[1]
Uwagi
- ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Miecislaus Zieliński”.
Przypisy
- ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 16.
- ↑ a b Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1001.
- ↑ Sprawy osobowe urzędników starostwa 1919-1936 (zespół 23, sygn. 3, nr mikr. 160746). Archiwum Państwowe w Przemyślu, s. 22-24.
- ↑ Stanisław Piekarski: Domy Żołnierza Polskiego. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej, 1997, s. 80. ISBN 83-85389-15-6.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 5, s. 1, 15 maja 1926.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 10, s. 1, 15 października 1927.
- ↑ Aleksander Brandstätter. Ogłoszenie. „Nowości Illustrowane”. Nr 43, s. 12, 27 października 1923.