Mediodactylus
| Mediodactylus | |||
| Szczerbak & Golubev, 1977[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – gekon Kotschya (M. kotschyi) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | zauropsydy | ||
| Rząd | |||
| Infrarząd | Gekkota | ||
| Rodzina | gekonowate | ||
| Rodzaj | Mediodactylus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Gymnodactylus kotschyi Steindachner, 1870 | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Mediodactylus – rodzaj jaszczurek z rodziny gekonowatych (Gekkonidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji (Ukraina, Włochy, Albania, Grecja, Cypr, Macedonia Północna, Bułgaria, Serbia, Rosja, Turcja, Syria, Liban, Izrael, Jordania, Irak, Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Kazachstan, Chińska Republika Ludowa, Kirgistan, Tadżykistan i Pakistan)[3][4].
Systematyka
Rodzaj zdefiniowali w 1977 roku radzieccy herpetolodzy (Ukrainiec Mykoła Szczerbak i Rosjanin Michaił Gołubiew) w artykule poświęconym systematyce palearktycznych gekonów opublikowanym w czasopiśmie Trudy Zoołogiczeskogo instituta RAN[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) gekon Kotschya (M. kotschyi).
Etymologia
- Mediodactylus: łac. medius ‘środkowy’[5]; δακτυλος daktulos ‘palec’[6].
- Carinatogecko: łac. carinatus ‘prążkowany’, od carina ‘kil’; rodzaj Gecko Brongniart, 1800[2]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Bunopus aspratilis Anderson, 1973.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
- Mediodactylus amictopholis (Hoofien, 1967)
- Mediodactylus aspratilis (Anderson, 1973)
- Mediodactylus bartoni (Štěpánek, 1934)
- Mediodactylus brachykolon (Krysko, Rehman & Auffenberg, 2007)
- Mediodactylus danilewskii (Strauch, 1887)
- Mediodactylus heterocercus (Blanford, 1874)
- Mediodactylus heteropholis (Minton, Anderson & Anderson, 1970)
- Mediodactylus ilamensis (Fathinia, Karamiani, Darvishnia, Heidari & Rastegar-Pouyani, 2011)
- Mediodactylus kotschyi (Steindachner, 1870) – gekon Kotschya[7]
- Mediodactylus narynensis (Eremchenko, Zarinenko & Panfilov, 1999)
- Mediodactylus oertzeni (Boettger, 1888)
- Mediodactylus orientalis (Štěpánek, 1937)
- Mediodactylus russowii (Strauch, 1887)
- Mediodactylus sagittifer (Nikolsky, 1900)
- Mediodactylus spinicauda (Strauch, 1887)
- Mediodactylus stevenandersoni (Torki, 2011)
- Mediodactylus walli (Ingoldby, 1922)
Przypisy
- ↑ a b H.Н. Щербак & М.Л. Голубев. Материалы к систематике палеарктических гекконов (роды Gymnodactylus, Bunopus, Alsophylax). „Труды Зоологического института РАН”. Герпетологический сборник. 74, s. 130, 1977. (ros.).
- ↑ a b М.Л. Голубев & H.Н. Щербак. Carinatogecko gen. n. (Reptilia, Gekkonidae) новый род гекконовых ящериц из Юго-Западной Азии. „Вестник зоологии”. 1981 (5), s. 34, 1981. (ros.).
- ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Mediodactylus. The Reptile Database. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- ↑ R. Midtgaard: Mediodactylus. RepFocus. [dostęp 2024-01-03]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 151.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 75.
- ↑ E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 97, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
