Markus Kuen
 |
| Data i miejsce śmierci | 10 lutego 1565
Kremsier |
| Biskup ołomuniecki |
| Okres sprawowania | 1553-1565 |
| |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Nominacja biskupia | 22 grudnia 1553 |
| Sakra biskupia | 1554 |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Markus Kuen (także: Marek Khuen; cz. Marek Khuen z Olomouce; zm. 10 lutego 1565 w Kremsier) – był biskupem ołomunieckim.
Życie
Markus Kuen pochodził z rodziny ołomunieckich mieszczan. Po studiach teologicznych na Uniwersytecie Wiedeńskim został w 1523 kanonikiem, a w 1541 dziekanem ołomuenieckim. Po śmierci biskupa ołomunieckiego Jana Dubraviusa cesarz Ferdynand I wyznaczył na jego następcę Kaspara von Logau (późniejszego biskupa wrocławskiego). Ten wybór spotkał się z dezaprobatą morawskiej szlachty. Przeto kapituła 6 października 1553 wybrała biskupem Markusa Kuena. 22 grudnia tegoż roku wybór ten został zatwierdzony przez papieża.
Jego rządy przypadły na trudny okres ścierania się katolicyzmu z luteranizmem. Kuen budował nową formację kapłańską i starał się nawracać nieordynowanych duchownych. Dostrzegał też istotną rolę szkolnictwa w nawracaniu na katolicyzm. Wykupił zastawione dobra biskupie w Mirowie, Hukwaldach i Velkim Tyncu. Popierał zbliżenie do utrakwistów. Zgadzał się na przyjmowanie Komunii Świętej pod dwiema postaciami (chleba i wina). Papieskie pozwolenie w tej kwestii nadeszło w sierpniu 1564 r.
W ostatnich latach życia chorował, dlatego faktycznie diecezją zarządzał kanonik Wilhelm Prusinovský von Víckov. Kuen zmarł w Kromieryżu i został pochowany w katedrze ołomunieckiej.
Bibliografia
- Winfried Eberhard w: Erwin Gatz: Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1448–1648, ISBN 3-428-08422-5, s. 387–388
| Biskupi ołomunieccy | - Gec (976–przed 1031)
- Jan I (1063–1085)
- Vezel (1088–1091)
- Andrzej (1091–1096)
- Piotr I (1097/1099–1104)
- Jan II (1104–1126)
- Henryk Zdík (1126–1151)
- Jan III (1151–1157)
- Jan IV z Litomyśli (1157–1172)
- Detleb (1172–1182)
- Pelhřim (1182–1184)
- Kaim (Chaim von Böhmen) (1184–1194)
- Engelbert z Brabantu (1194–1199)
- Jan Bavor (1199–1201)
- Robert (1201–1240)
- Konrad z Friedberka (1241–1245)
- Bruno ze Schauenburga (1245–1281)
- Dytryk z Hradce (1281–1302)
- Jan VI z Valdštejna (1302–1311)
- Petr II Andělův (Angeli) de Ponte Corvo (1311–1316)
- Konrad II (1316–1326)
- Jindřich Berka z Dubé (1327–1333)
- Jan Volek (1334–1351)
- Jan Očko z Vlašimi (1351–1364)
- Jan ze Środy (1364–1380)
- Petr Jelito (1381–1387)
- Jan Sobiesław Luksemburski (1387)
- Mikołaj z Riesenburka (1388–1397)
- Jan Mráz (1398–1403)
- Lacek z Kravař (1403–1408)
- Konrád z Vechty (1409–1412)
- Václav Králík z Buřenic (1412–1416)
- Jan Železný (1416–1430)
- Kuneš ze Zvole (1430–1434)
- Paweł z Miličína (1434–1450)
- Jan XIII (Johann XIV. Haz) (1450–1454)
- Bohuslav ze Zvole (1454–1457)
- Tas z Boskovic (1457–1482)
- Stanislav Thurzo (1497–1540)
- Bernard Zoubek ze Zdětína (1540–1541)
- Jan Skála z Doubravky a Hradiště (1541–1553)
- Markus Kuen (1553–1565)
- Vilém Prusinovský z Víckova (1565–1572)
- Jan Grodecký (1572–1574)
- Tomáš Albín z Helfenburka (1574–1575)
- Jan Mezoun z Telče (1576–1578)
- Stanislav Pavlovský (1579–1599)
- Franz von Dietrichstein (1599–1636)
- Jan Ernest z Plattenštejna (1636–1637)
- Leopold Wilhelm Habsburg (1637–1662)
- Karol Józef Habsburg (1663–1664)
- Karl II von Liechtenstein-Kastelkorn (1664–1695)
- Karol Józef Lotaryński (1695–1711)
- Wolfgang Hannibal von Schrattenbach (1711–1738)
- Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn (1738–1745)
- Ferdinand Julius von Troyer (1745–1758)
- Leopold Friedrich z Egkhu (1758–1760)
- Maksymilian Hamilton (1761–1776)
|
|---|
| Arcybiskupi ołomunieccy | |
|---|
