Liz Kendall

Liz Kendall

(2024)
Pełne imię i nazwisko	Elizabeth Louise Kendall
Data i miejsce urodzenia	11 czerwca 1971 Abbots Langley
Minister pracy i emerytur
Okres	od 5 lipca 2024
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Mel Stride(inne języki)
Poseł do Izby Gmin z okręgu Leicester West
Okres	od 6 maja 2010
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Patricia Hewitt
Multimedia w Wikimedia Commons

Elizabeth Louise Kendall (ur. 11 czerwca 1971 w Abbots Langley^[1]) – brytyjska polityczka, członkini Partii Pracy. Od 2024 minister pracy i emerytur. Od 2010 posłanka do Izby Gmin.

Urodziła się i wychowała we wsi Abbots Langley, w hrabstwie Hertfordshire. Jest córką pracownika bankowego (zatrudnionego m.in. w Banku Anglii) i nauczycielki szkoły podstawowej. W 1979 jej ojciec został wybrany radnym z ramienia Liberalnych Demokratów^[2]. W 1993 ukończyła z wyróżnieniem studia z zakresu historii w Queens’ College na Uniwersytecie w Cambridge^[3][4]. Pracowała m.in. w związanym z Partią Pracy progresywnym think tanku IPPR(inne języki), pełniąc w nim funkcję zastępcy dyrektora ds. zdrowia, opieki społecznej i małych dzieci^[5]. Kierowała również siecią pogotowia ratunkowego (Ambulance Service Network) oraz Maternity Alliance (organizacją dobroczynną udzielającą pomocy kobietom w ciąży)^[6][7].

Wstąpiła do Partii Pracy w 1992, wkrótce po przegranych przez tę partię wyborach parlamentarnych. W latach 1996–1998 była asystentką posłanki, a od 1997 również minister zabezpieczenia socjalnego, Harriet Harman^[2]. Bez powodzenia ubiegała się o partyjną nominację przed wyborami w 2001 (zamierzała kandydować do Izby Gmin z okręgu wyborczego Chesterfield)^[4]. W tym samym roku została asystentką posłanki Patricii Hewitt, wówczas minister handlu i przemysłu oraz przewodniczącej Zarządu Handlu, zaś od 2005 do 2007 – minister zdrowia^[6]. Odegrała wówczas istotną rolę w pracach nad ustawą (Health Act 2006)^[8], zakazującą palenia wyrobów tytoniowych w niektórych miejscach publicznych^[2].

W 2010 po raz pierwszy została wybrana do Izby Gmin w okręgu Leicester West^[9]. Uzyskiwała w nim reelekcje poselskie w latach: 2015, 2017, 2019 i 2024^[10].

W latach 2010–2015 pełniła funkcję rzeczniczki ds. zdrowia (oficjalnie wiceminister zdrowia) w gabinecie cieni Eda Milibanda^[5]. Po przegranych przez Partię Pracy wyborach parlamentarnych w 2015, kandydowała na stanowisko jej lidera. W wewnątrzpartyjnym głosowaniu uzyskała 4,5% głosów i zajęła ostatnie miejsce – za Jeremym Corbynem, Andym Burnhamem i Yvette Cooper^[11]. W kolejnych wyborach lidera laburzystów popierała kandydaturę Owena Smitha przeciw Corbynowi (w 2016), zaś w 2020 – Jess Phillips^[5]. Po zwycięstwie w tych wyborach Keira Starmera, objęła funkcję zastępcy ministra zdrowia i opieki społecznej w gabinecie cieni (Jonathana Reynoldsa, a od listopada 2021 – Wesa Streetinga)^[10]. 4 września 2023 weszła w skład gabinetu cieni, jako minister pracy i emerytur^[12].

5 lipca 2024 objęła to samo stanowisko w gabinecie Keira Starmera, utworzonym bezpośrednio po wygranych przez Partię Pracy wyborach parlamentarnych^[13].

Jest zaliczana do umiarkowanego, centrolewicowego skrzydła partii. Opowiadała się m.in za utrzymaniem wydatków wojskowych na poziomie co najmniej 2% PKB^[6] i szerszym dopuszczeniem prywatnych podmiotów leczniczych do świadczenia usług w ramach NHS^[14], a także za integracją systemów ochrony zdrowia i opieki społecznej^[15][16]. Postulowała modyfikację polityki imigracyjnej poprzez przyjęcie, stosowanego m.in. w Australii, systemu punktowego dla pożądanych imingrantów^[17]. Krytykował też Eda Milibanda i Jemy'ego Corbyna za wrogie nastawienie do prywatnej przedsiębiorczości^[18] i ich propozycje w zakresie polityki podatkowej^[3]. Należy do Towarzystwa Fabińskiego^[15].

Przez wiele lat była związana z aktorem i komikiem Gregiem Daviesem(inne języki)^[19]. W styczniu 2022 została matką, korzystając z pomocy matki zastępczej – jako pierwsza w historii brytyjska parlamentarzystka^[20].

• Strona rządowa
• Strona parlamentarna
• Strona prywatna