Linia kolejowa Ducherow – Świnoujście Główne : Historia, Czasy przejazdu, Galeria, Uwagi Wikipedia, wolna encyklopedia

Linia kolejowa Ducherow – Świnoujście Główne

Linia kolejowa nr 6768

Ducherow – Świnoujście Główne

Dane podstawowe

Numer linii

6768

Długość

37,67 km

Rozstaw szyn

1435 mm

Widok na starotorze na odcinku Garz – Golm

Przebieg

Legenda
eksploatowana / istniejąca
	zlikwidowana / rozebrana lub planowana
kolej		metro lub kolej lekka
			stacja kolejowa/stacja metra
			przystanek
			stacja bez ruchu pasażerskiego
			ładownia, posterunek ruchu itp
			przystanek częściowo używany
			koniec linii
			odcinek
			odcinek w tunelu
			odcinek na estakadzie
			wiadukt
			most
			tunel pod wodą
			zmiana kilometrażu
			granica państwowa / inna
			mijanka
			przejazd kolejowo-drogowy
			przeprawa promowa
			odcinek zelektryfikowany

					l. do Pasewalk
				0,00	Ducherow
					l. ze Stralsund
				4,9	Rosenhagen
					Most podnoszony przez Pianę
				11,0	Karnin
				15,95	Usedom
				20,68	Stolpe (bei Usedom)
				25,64	Dargen
				30,58	Kutzow
				33,38	Garz
				35,5	Golm
					kanał, granica niemiecko-polska
				37,67	Świnoujście Główne
					l. do Heringsdorf

Multimedia w Wikimedia Commons

Linia kolejowa Ducherow – Świnoujście Główne – rozebrana linia kolejowa o pierwotnej długości 37,67 km łącząca stację Ducherow ze stacją Świnoujście Główne.

Historia

16 marca 1863 roku otwarto połączenie kolejowe Berlin–Stralsund utworzone z połączenia w Angermünde istniejącej od 1843 linii Berlin–Szczecin oraz nowo wybudowanego szlaku Angermünde–Stralsund. Późniejsze działania kupców z wyspy Uznam doprowadziły do tego, że 11 grudnia 1874 roku spółka Berlin-Stettiner Eisenbahn-Gesellschaft(inne języki) (Berlińsko-Szczecińskie Towarzystwo Kolejowe) uzyskała koncesję na budowę odnogi tej linii – prowadzącej z Ducherow do Świnoujścia Głównego (Swinemünde Hbf). Już na początku 1875 roku rozpoczęto pierwsze prace budowlane. Jednotorową linię o długości 37,67 km oddano do eksploatacji 15 maja 1876.

Linia pokonywała Pianę mostem obrotowym w Karnin^[a]. Dalej wiodła przez południową część wyspy przez miasta Usedom i Garz, po czym docierała do Świnoujścia Głównego. W 1892 roku wprowadzono letnie połączenie pośpieszne z Berlina do Świnoujścia. W 1907 roku zaczęto prace nad budową drugiego toru na linii, a 23 maja 1908 roku nastąpił odbiór techniczny, a 1 lipca tego samego roku linia stała się oficjalnie linią dwutorową.

28 kwietnia 1945 wycofujące się wojska niemieckie wysadziły przęsło mostu w Karnin. Po wojnie komendantura radziecka kazała odbudować zniszczoną w czasie wojny linię do Karnin, która potem służyła wojskom radzieckim do wywozu dóbr z wyspy Uznam. W roku 1947 rozpoczęto rozbiórkę linii od Karnin do Świnoujścia, pod koniec 1948 pozostały już tylko puste nasypy oraz budynki stacyjne. Również w 1948 roku zaczęto rozbierać odcinek od Ducherow do mostu w Karnin, a w latach 1952–1953, zdemontowano częściowo most w Karnin, pozostawiając jedynie część podnoszoną, która istnieje do tej pory. Niektóre części mostu posłużyły do odbudowy mostu w Kostrzynie.