Leszek Ojrzyński (2014) |
Data i miejsce urodzenia | 31 maja 1972 Ciechanów |
Pozycja | bramkarz |
Kariera seniorska[a] |
|
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1997–2000 | Legia Warszawa (trampkarze) | 2001–2002 | Legionovia Legionowo (asystent) | 2003 | Błękitni Stargard Szczeciński (asystent) | 2004 | Milan Milanówek | 2004 | Radomiak Radom (asystent) | 2004–2005 | Polonia II Warszawa | 2005–2006 | ŁKS Łomża (asystent) | 2006 | Polonia Warszawa (asystent) | 2006–2007 | Znicz Pruszków | 2007–2008 | Wisła Płock | 2008–2009 | Raków Częstochowa | 2010 | Odra Wodzisław Śląski | 2010–2011 | Zagłębie Sosnowiec | 2011–2013 | Korona Kielce | 2013–2015 | Podbeskidzie Bielsko-Biała | 2015–2016 | Górnik Zabrze | 2017–2018 | Arka Gdynia | 2019 | Wisła Płock | 2020–2021 | Stal Mielec | 2021–2022 | Korona Kielce | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Leszek Ojrzyński (ur. 31 maja 1972 w Ciechanowie) – polski trener piłkarski.
Kariera trenerska
Pracę szkoleniową rozpoczął w 1997 w Legii Warszawa, gdzie prowadził zespoły trampkarzy. W sezonie 2001/02 trafił do trzecioligowej Legionovii Legionowo i pełnił tam funkcję drugiego trenera. Odszedł w trakcie rundy wiosennej sezonu 2002/03. Od rozgrywek 2003/04 pracował na tym samym stanowisku w Błękitnych Stargard Szczeciński (II liga). Po rundzie jesiennej klub wycofał się z rozgrywek, a Ojrzyński rozpoczął samodzielną pracę w Milanie Milanówek. Rundę wiosenną kończył jednak jako asystent trenera Radomiaka Radom, gdzie świętował awans do drugiej ligi.
W rozgrywkach 2004/05 prowadził rezerwy Polonii Warszawa. Kolejnym przystankiem w jego karierze był ŁKS Łomża, gdzie ponownie był drugim trenerem, a sezon 2005/06 zwieńczył awansem do drugiej ligi. Później wrócił do warszawskiej Polonii, tym razem jednak trafił do pierwszej drużyny, gdzie był asystentem Waldemara Fornalika.
W 2006 został trenerem Znicza Pruszków, z którego po roku odszedł do Wisły Płock. W 2008 objął posadę pierwszego szkoleniowca Rakowa Częstochowa, z której zwolniono go 19 października 2009[1].
15 czerwca 2010 podpisał dwuletnią umowę z Odrą Wodzisław Śląski[2], z której został zwolniony pod koniec września 2010[3]. 13 października 2010 związał się trzyletnim kontraktem z Zagłębiem Sosnowiec[4].
9 czerwca 2011 Korony Kielce poinformowała, iż Ojrzyński będzie nowym szkoleniowcem tego klubu[5]. 5 sierpnia 2013 rozwiązano kontrakt za porozumieniem stron[6]. 22 października tamtego roku Ojrzyński mianowany został nowym szkoleniowcem Podbeskidzia Bielsko-Biała[7]. Zwolniony z klubu został 30 kwietnia 2015[8].
Od sierpnia 2015[9] do marca 2016 był trenerem Górnika Zabrze. Od 10 kwietnia 2017 do 17 maja 2018 prowadził Arkę Gdynia, którą poprowadził w zwycięskim finale Pucharu Polski, a następnie również zakończonym sukcesem meczu o krajowy Superpuchar.
4 kwietnia 2019 ponownie został trenerem Wisły Płock, z której odszedł 27 lipca tego samego roku[10]. 11 listopada 2020 został trenerem Stali Mielec[11]. Zwolniono go z tego stanowiska 12 kwietnia 2021[12][13][14]. 17 grudnia 2021 ponownie został trenerem Korony Kielce[15]. W swoim pierwszym sezonie w klubie, wywalczył awans do Ekstraklasy[16]. 29 października 2022 został odsunięty od prowadzenia zespołu po zremisowanym meczu z Piastem Gliwice w lidze, który był dla jego drużyny 9. kolejnym spotkaniem bez zwycięstwa[17].
Sukcesy
- Arka Gdynia
- Korona Kielce
- I liga: awans do Ekstraklasy
Przypisy
- ↑ Ojrzyński zwolniony z posady trenera Rakowa. Futbol News, 2009-10-19. [dostęp 2011-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-13)]. (pol.).
- ↑ 1. liga: Leszek Ojrzyński trenerem Odry. Wirtualna Polska, 2010-06-15. [dostęp 2011-06-09]. (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński zwolniony z Odry Wodzisław. interia.pl, 2010-09-23. [dostęp 2011-06-09]. (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Zagłębia Sosnowiec. MM Moje Miasto, 2010-10-13. [dostęp 2011-06-09]. (pol.).
- ↑ Ojrzyński trenerem Korony!. Korona Kielce, 2011-06-09. [dostęp 2011-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-06-12)]. (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński nie jest już trenerem Korony Kielce - Sport [online], eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-10-22. [dostęp 2013-10-22]. (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński odchodzi z Podbeskidzia [online], www.90minut.pl [dostęp 2020-06-11] .
- ↑ Ekstraklasa: Leszek Ojrzyński trenerem Górnika Zabrze [online], Onet Sport [dostęp 2016-03-03] (pol.).
- ↑ Patryk Kniat tymczasowym trenerem Wisły Płock [online], www.90minut.pl [dostęp 2020-06-11] .
- ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Stali Mielec [online], www.90minut.pl [dostęp 2020-11-15] .
- ↑ Leszek Ojrzyński zwolniony ze Stali Mielec. Kto będzie jego następcą?. sport.dziennik.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12]. (pol.).
- ↑ Edyta Bieńczak: Stal Mielec (znów) traci trenera. Leszek Ojrzyński odchodzi po 5 miesiącach. rmf24.pl. [dostęp 2021-04-12]. (pol.).
- ↑ Tomasz Galiński: Leszek Ojrzyński zaskoczony zwolnieniem. "Przyjaciół poznaje się w trudnych chwilach, a ja dostałem w głowę". sportowefakty.wp.pl, 2021-04-12. [dostęp 2021-04-12]. (pol.).
- ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Korony [online], www.90minut.pl [dostęp 2021-12-18] .
- ↑ Ekstraklasa. Leszek Ojrzyński i drugie podejście w Koronie Kielce. "Do odważnych świat należy" [online], polskieradio24.pl, 16 lipca 2022 [dostęp 2022-10-30] .
- ↑ DamianD. Wysocki DamianD., Z Ojrzyńskim odchodzi dwóch asystentów [online], emkielce.pl [dostęp 2022-10-30] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Leszek Ojrzyński w bazie FootballDatabase.eu (ang.)
- Leszek Ojrzynski, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-12-01] .
Kariera trenerska
- Drygalski (1963–66)
- Niedzielski (1967)
- Tymowicz (1967–71)
- Urban (1971–72)
- Przybyliński (1972–76)
- Tymowicz (1976)
- Lubawy (1976)
- Walczak (1977)
- Śledzianowski (1977–78)
- Prosowski (1978–82)
- Błażejewski (1982–83)
- Targowski (1983)
- Hermanowicz (1983–83)
- Targowski i Franke (1983–83)
- Pieszko (1984)
- Konsewicz (1985–86)
- Franke (1984)
- Konsewicz (1985–86)
- Sokołowski (1986–87)
- Duszyński (1987–88)
- Nowaczyk i Wenerski[A] (1988)
- Kociołek (1988–89)
- Małowiejski (1990–92)
- Wenerski (1992–94)
- Słabkowski[A] (1994)
- Kostka (1994–95)
- Stefaniak (1995)
- Wenerski[A] (1995)
- Wojno (1995–96)
- Harabasz (1996–1997)
- B. Kaczmarek (1997–98)
- Prosowski i Wenerski[A] (1998)
- Masztaler (1998)
- Targowski[A] (1999)
- Danielik[A] (1998)
- Kasalik (1998–99)
- Targowski[A] (1999)
- Topolski (1999–00)
- Mikulski (2000)
- Kubot (2000)
- Wdowczyk (2000–01)
- Wiśniewski (2001)
- Kubot[A] (2001)
- Wojno (2001–02)
- Broniszewski (2002–03)
- Janowski (2003)
- Jabłoński (2003–05)
- Csaplár (2005–07)
- Cecherz (2007)
- Jakołcewicz (2007)
- Bekas i Milewski (2007)
- Ojrzyński (2007–08)
- Bekas (2008)
- Jabłoński (2008)
- Szczechowicz (2008–09)
- Tylak (2009)
- Kubicki (2009)
- Złomańczuk (2009–10)
- Wenerski[A] (2011)
- Araszkiewicz (2010–11)
- Broniszewski (2011)
- Końko[A] (2011)
- Pala (2011–12)
- M. Kaczmarek (2012–17)
- Brzęczek (2017–18)
- Dźwigała (2018)
- Vicuña (2018–19)
- Ojrzyński (2019)
- Kniat[B] (2019)
- Kniat[A] (2019)
- Sobolewski (2019–21)
- Bartoszek (2021–22)
- Nadolski [A] (2022)
- Staňo (2022–23)
- Saganowski (2023)
- Żuraw (2023–24)
- Misiura (od 2024)
|
- ↑ a b c d trener tymczasowy
- ↑ trener zastępczy
- ↑ a b c trener tymczasowy
- ↑ a b c d e f g trener tymczasowy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c d trener tymczasowy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c trener zastępczy
- ↑ a b c d e f trener tymczasowy
- ↑ trener tymczasowy
- ↑ trener zastępczy