Leonard Tucker
pułkownik uzbrojenia | |
Data urodzenia | 23 czerwca 1879 |
---|---|
Data śmierci | ? |
Przebieg służby | |
Lata służby | do 1934 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | 8 Pułk Artylerii Polowej |
Stanowiska | dowódca dywizjonu artylerii |
Odznaczenia | |
Leonard Tucker (ur. 23 czerwca 1879, zm. ?) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 23 czerwca 1879. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został mianowany majorem artylerii.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów artylerii[1]. Do lata 1925 roku był zastępcą dowódcy 8 pułku artylerii polowej w Płocku[2]. 4 czerwca 1925 roku otrzymał przeniesienie do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu-Pikulicach na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[3]. 17 lipca 1925 roku rozpoczął pełnić obowiązki dowódcy pułku[4]. Od 28 września do 26 listopada 1927 roku był słuchaczem II unitarno-informacyjnego kursu dla podpułkowników i pułkowników, kandydatów na dowódców pułków, względnie dowódców pułków. 1 stycznia 1928 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Od 1 listopada 1928 pełnił w zastępstwie obowiązki szefa Artylerii i Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr X[5]. 22 marca 1929 roku został mianowany szefem 10 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia w Przemyślu z równoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry oficerów artylerii[6]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[7]. 3 sierpnia 1931 roku został przeniesiony do Szefostwa Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko szefa[8]. W 1933 roku został członkiem zarządu i przewodniczącym sekcji wycieczkowej Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[9]. Z dniem 30 czerwca 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Krzyż Komandorski Orderu „Korony Rumunii”
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 54.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 729, 814. Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 652, 737.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 60 z 4 czerwca 1925 roku, s. 303.
- ↑ 10 Pułk Artylerii Ciężkiej w Przemyślu. Jednodniówka. Przemyśl: 24 kwietnia 1928, s. 16.
- ↑ Rozkaz Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X Nr 46 z 31 października 1928 w: Żandarmeria Wojskowa w dokumentach z lat 1918–1939. Jan Tarczyński (nadzór merytoryczny). T. 2: Dzienniki Rozkazów Dowództw Okręgów Korpusów. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 2017, s. 607. ISBN 978-83-63050-46-7..
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 8.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 238. Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 295, 457.
- ↑ Sprawozdanie Okręgu Lubelskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej w Lublinie za Rok 1933. Lublin: 1934, s. 3.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 143.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.