Landolet

Ten artykuł dotyczy powozu konnego. Zobacz też: nadwozie samochodu.
Landolet, 1816
Landolet w muzeum w Łańcucie

Landolet (ang. landaulet) – czterokołowy otwarty pojazd konny, odmiana lando[1][2]. Przeznaczony był dla dwóch pasażerów[2]. Siedzenie dla nich umieszczone było przodem do kierunku jazdy. Dodatkowo w landolecie znajdowało się małe, składane siedzenie dla dzieci. Nadwozie posiadało z przodu jedną lub dwie gięte szyby. W tylnej części nadwozia znajdowała się składana do tyłu, skórzana buda[1].

Skonstruowany we Francji[1]. Używany od XVIII wieku przede wszystkim jako pojazd miejski w krajach zachodnich[1][3]. Od XIX wieku w użyciu były również landolety z dwoma rzędami siedzeń i prostą szybą. Ta odmiana posiadała również składaną do tyłu budę[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Landolet | Muzeum Galowice - powozy, bryczki, zaprzęgi konne. [online], www.muzeumgalowice.pl [dostęp 2023-06-28] .
  2. ↑ a b Lando, [w:] KrystynaK. Kubalska-Sulkiewicz KrystynaK. (red.), Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Wyd. 5, 2 dodr, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 226, ISBN 978-83-01-12365-9 [dostęp 2023-06-24] .
  3. ↑ ZbigniewZ. Prus-Niewiadomski ZbigniewZ., Karety, bryczki i uprzęże w zbiorach polskich, Warszawa 1995, s. 61, ISBN 83-7064-049-4 .