Landing Craft Assault
LCA z żołnierzami amerykańskimi podczas przygotowań przed lądowaniem w Normandii, 1944 | |||
Kraj budowy | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Użytkownicy | Royal Navy | ||
Stocznia | John I. Thornycroft Ltd. i inni | ||
Wejście do służby | 1939–1945 | ||
Zbudowane okręty | 2030 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność | 9,144 t | ||
Długość | 12,65 m | ||
Szerokość | 3,05 m | ||
Zanurzenie | bez ładunku: 33 cm przód, 53 cm tył | ||
Napęd | 2 × 65 KM (48 kW) Ford V-8 petrol | ||
Prędkość | 10 węzłów (bez ładunku) | ||
Zasięg | 50–80 mil | ||
Załoga | Cztery: sternik, dwóch marynarzy i mechanik plus jeden oficer na grupę trzech łodzi | ||
Uzbrojenie |
| ||
Opancerzenie | 10 funtów DIHT (3/4 ") grodzie i boki | ||
|
Landing Craft Assault (LCA) – brytyjska szturmowa barka desantowa (kuter desantowy) piechoty używana podczas II wojny światowej. Jej podstawowym celem było przewożenie żołnierzy ze statków transportowych na brzeg. Jednostka wywodzi się od prototypu zaprojektowanego w John I. Thornycroft Ltd.(inne języki) z Woolston w Wielkiej Brytanii. W czasie wojny była produkowana w całej Wielkiej Brytanii, w miejscach tak różnych jak małe warsztaty szkutnicze i manufaktury mebli. Poszczególne serie różniły się detalami.
Zazwyczaj wykonana była z twardego drewna i obita pancerzem. Barka miała czteroosobową załogę i mogła przewozić na brzeg z prędkością 7 węzłów 31-osobowy pluton i dodatkowo jeszcze pięciu żołnierzy lub 360 kg wyposażenia. Generalnie żołnierze wchodzili po trapie z transportowca, gdy barka jeszcze wisiała na jego żurawikach. Gdy LCA była załadowana, opuszczano ją do wody. Żołnierze opuszczali barkę przez rampę z przodu.
LCA była wykorzystywana przez Brytyjczyków i narody Brytyjskiej Wspólnoty Narodów do desantów podczas II wojny światowej. To także najmniejsza jednostka zapisana w rejestrze Royal Navy. Przed lipcem 1942, jednostkę nazywano "Assault Landing Craft" (ALC), a później "Landing Craft; Assault" (LCA) zgodnie z nomenklaturą amerykańsko-brytyjską. W latach 1940–44 powstało ich 2030[1].
Zaletami barki były: wytrzymały kadłub, ładowność, niska sylwetka, małe zanurzenie i ciche silniki. Jej lekki pancerz chronił przed kulami karabinowymi i odłamkami o podobnej energii. Używana podczas wojny na Atlantyku, Morzu Śródziemnym i Oceanie Indyjskim do transportu brytyjskich komandosów, United States Army Rangers i innych jednostek sił specjalnych.
- Dwie LCA z hinduskimi żołnierzami
- Żołnierze opuszczają LCA. Po prawej z przodu stanowisko sternika, po lewej osłona dla strzelca
- Żołnierze opuszczają LCA. Widoczna rampa z charakterystycznymi rolkami
- Na pokładzie LCA
Przypisy
- ↑ Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.) s.77
Zobacz też
- Alianckie środki desantowe w II wojnie światowej
- Landing Craft, Vehicle, Personnel (LCVP)