Kwas ruberytrynowy
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C25H26O13 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 534,47 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd | złotożółte, gładkie, lśniące kryształy[1] | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | 152-84-1 | ||||||||||||||||
PubChem | 92101 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
|
Kwas ruberytrynowy – organiczny związek chemiczny z grupy glikozydów, 2-β-prymwerozyd alizaryny. Został wyizolowany z korzeni marzany barwierskiej po raz pierwszy w 1826 roku przez Pierre’a Jeana Robiqueta i Jean-Jacques’a Colina[2]. Występuje także w innych gatunkach z rodziny marzanowatych, m.in. w Oldenlandia umbellata[3] i Morinda officinalis[4].
Poprzez hydrolizę kwasową w podwyższonej temperaturze lub enzymatyczną kwasu ruberytrynowego otrzymuje się odpowiedni aglikon – alizarynę[5]. Kwas ruberytrynowy pochodzenia roślinnego posłużył jako substrat do otrzymania barwnika – purpuryny[2].
Przypisy
- ↑ a b c d Ruberythric Acid, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 13, Whitehouse Station: Merck & Company, 2001, ISBN 0-911910-13-1, OCLC 224225657 (ang.).
- ↑ a b JaimeJ. Wisniak JaimeJ., Jean-Jacques Colin, „Revista CENIC Ciencias Biológicas”, 48 (3), 2017, s. 112–120 (ang.).
- ↑ C.P.C.P. Khare C.P.C.P., Indian Medicinal Plants. An Illustrated Dictionary, Springer, 2007, s. 448, ISBN 978-0-387-70637-5 (ang.).
- ↑ DebraD. Rayburn DebraD., Let’s Get Natural with Herbs, Ozark Mountain Publishing, 2007, s. 303, ISBN 978-1-886940-95-6 (ang.).
- ↑ ThomasT. Bechtold ThomasT., RitaR. Mussak RitaR., Handbook of Natural Colorants, Wiley, 2009, s. 164, ISBN 978-0-470-51199-2 (ang.).