Kuryłowce Murowane
Pałac Komarów w Kuryłowcach, wrzesień 2018 | |||
| |||
Państwo | Ukraina | ||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Powierzchnia | 8,27 km² | ||
Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy | +380 4356 | ||
Kod pocztowy | 23400 | ||
Położenie na mapie obwodu winnickiego | |||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
48°43′20″N 27°30′54″E/48,722222 27,515000 | |||
|
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kuryłowce |
Kuryłowce Murowane (ukr. Муровані Курилівці, Murowani Kuryliwci) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie winnickim, nad rzeką Żwan, siedziba administracyjna rejonu kuryłowieckiego. Leży na Podolu.
Siedziba rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kuryłowcach Murowanych.
Historia
| Ta sekcja od 2018-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w sekcji mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. |
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1453. Osada została założona przez rodzinę Czuryłów stąd pierwotna nazwa miejscowości to Czuryłowce. Miejscowość znajdowała się początkowo na pograniczu województwa podolskiego, a następnie znalazła się w składzie wyodrębnionego z niego województwa bracławskiego. W czasie powstania Kozaków Chmielnickiego pozostała pod kontrolą oddziałów Rzeczypospolitej. Zdewastowana podczas Ruiny i przez Turków podczas okupacji w latach 1672-99. Ożywienie gospodarcze w XVIII wieku. Od 1775 roku Kuryłowce miały prawo do organizowania dwóch jarmarków co miesiąc. W 1776 roku było tu 166 domów. Po II rozbiorze Polski w 1793 roku miejscowość znalazła się w zaborze rosyjskim. Do 1870 własność rodziny Komarów.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w listopadzie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 2300 osób. 30 października 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali niedaleko wsi Popow[2].
Zabytki
- Fragmenty murów bastionów zamkowych nad rzeką Żwan. Pierwszy zamek w Kuryłowcach zbudowano w XVI wieku, a następnie został wzmocniony o umocnienia bastionowe. Od połowy XVII w. własność Kossakowskich. Zamek został zaznaczony w XVII wieku na mapie Guillaume de Beauplana, jako sprzężony z wałami otaczającymi osadę. W 1683 r. za zasługi w bitwie pod Żurawnem król Jan III Sobieski podarował zamek miecznikowi żydaczowskiemu Samuelowi Hołubowiczowi. Na początku XIX wieku w obrębie zrujnowanego zamku zbudowano pałac.
- Pałac klasycystyczny wybudowany w 1805 roku z ciosanego kamienia zwany był podolskim Luwrem[3]. Od frontu portyk z kolumnadą podtrzymującą trójkątny fronton[4].
- cerkiew Narodzenia Bogurodzicy o błękitnej fasadzie
Urodzeni
- Stefan Krupko – polski embriolog i mykolog;
- Delfina Potocka – polska szlachcianka, uczennica Fryderyka Chopina, przyjaciółka Zygmunta Krasińskiego;
- Antoni Wacyk – polski pisarz i publicysta.
Literatura
- Kuryłowce, nad Żwanem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 941 .
- Kuryłowce na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Aftanazy Roman, Dzieje Rezydencji T.9, s. 167-178
- Urbański Antoni, Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, Warszawa 1928, s 31-32
Galeria
- Pałac
- Pałac Komarów w Kuryłowcach, wrzesień 2018
- Pałac Komarów w Kuryłowcach, wrzesień 2018
- Cerkiew
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu winnickiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1433 .
- ↑ RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 167-178, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- ↑ Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 32.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|