Księstwo sandomierskie

Księstwo sandomierskie
Ducatus Sandomirensis
1138/1146–1320
Herb
Herb
Język urzędowy

łacina, polski

Stolica

Sandomierz

Ustrój polityczny

monarchia

Typ państwa

księstwo

Pierwszy władca

Henryk Sandomierski

Ostatni władca

Władysław I Łokietek

Głowa państwa

książę (zob. Książęta sandomierscy)

Status terytorium

księstwo dzielnicowe

Zależne od

Monarchia Henryków Śląskich

Rozbicie dzielnicowy Polski

1138

Zjednoczenie monarchii piastowskiej

1320

Religia dominująca

katolicyzm

Podział księstwa polskiego na dzielnice w 1138 r. według ustawy sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego:

     Ziemia Henryka (księstwo sandomierskie)

Księstwo sandomierskie (łac. Ducatus Sandomirensis) – średniowieczne polskie księstwo dzielnicowe istniejące na ziemi sandomierskiej w latach 1138–1320 ze stolicą w Sandomierzu. Powstało na skutek rozbicia dzielnicowego Polski przez testament Bolesława III Krzywoustego w 1138 roku.

Na początku księstwo sandomierskie znalazło się w granicach dzielnicy senioralnej, ale po kilkunastu latach zostało wydzielone na rzecz Henryka Sandomierskiego i znalazło się na południowo-wschodniej części państwa polskiego[1][2][3].

Do księstwa sandomierskiego przyłączono w 1173 r. przyłączono księstwo wiślickie[4]. Za rządów Konrada Mazowieckiego prowincja łęczycka została odłączona od dzielnicy senioralnej (w skład której wchodziła prowincja sandomierska) i jako księstwo łęczyckie przyłączona do Mazowsza w ok. 1231 r.; nieco później w 1239 r. lub 1243 r. księstwo łęczyckie utraciło na rzecz ziemi sandomierskiej trzy kasztelanie zapilickie (nadpilickie) zlokalizowane po wschodniej stronie Pilicy: małogoską, żarnowską i skrzyńską (na skutek klęsk Konrada Mazowieckiego w walce o dzielnice sandomierską i krakowską)[5][6][7][8].

Książęta sandomierscy

 Osobny artykuł: Książęta sandomierscy.

Zobacz też

Przypisy

  1. Jacek Z.J.Z. Pająk Jacek Z.J.Z., Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego., [w:] JacekJ. Wijaczki (red.), Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001 .
  2. MariaM. Bogucka MariaM., HenrykH. Samsonowicz HenrykH., Dzieje miast i mieszczaństwa w Polsce przedrozbiorowej, Wrocław [etc.]: Ossolineum, 1986, s. 84–88, ISBN 83-04-01701-6, OCLC 835853938 .
  3. Wyrozumski 1999 ↓.
  4. Jacek Z.J.Z. Pająk Jacek Z.J.Z., Dzieje podziałów administracyjnych a granice regionu świętokrzyskiego., [w:] JacekJ. Wijaczki (red.), Region świętokrzyski. Mit czy rzeczywistość?, Kielce 2001 .
  5. MarekM. Koter MarekM., Historyczno-geograficzne podstawy oraz proces kształtowania się regionu łódzkiego., [w:] T.T. Marszał (red.), Miasto – region – gospodarka w badaniach geograficznych. W stulecie urodzin Profesora Ludwika Straszewicza, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016, s. 131–161 .
  6. PawełP. Zięba PawełP., Przynależność administracyjno-terytorialna Przedborza na przestrzeni wieków [online], www.przedborz.com.pl [dostęp 2019-09-16] .
  7. Żarnów: Historia miejscowości [online], sztetl.org.pl (Wirtualny Sztetl) [dostęp 2019-09-16] .
  8. MAŁOGOSZCZ – miasto królewskie [online], Dawne Kieleckie, 13 listopada 2011 [dostęp 2019-09-16] .

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Małopolska
Wielkopolska
Mazowsze
Kujawy i ziemia dobrzyńska
ziemia łęczycka i sieradzka
Śląsk i ziemia lubuska
Górny Śląsk
(opolsko-raciborski)*
Dolny Śląsk*
  • księstwo lubuskie
Pomorze Gdańskie
  • p
  • d
  • e
Lenna Królestwa Polskiego 1295−1795