Kotlet schabowy
potrawa | |||
Kotlet schabowy z ugotowanymi bulwami ziemniaka | |||
Kuchnia | polska | ||
---|---|---|---|
Miejsce powstania | Polska | ||
Obróbka żywności | smażenie | ||
Składniki | |||
| |||
| |||
| |||
| |||
|
Kotlet schabowy – kotlet panierowany ze schabu (z kością lub bez) przypominający sznycel wiedeński[1]. Współcześnie jedna z popularnych potraw w kuchni polskiej.
Historia polskich kotletów schabowych sięga XIX wieku. Przepis na schabowy występuje w książce Lucyny Ćwierczakiewiczowej pt. 365 obiadów za pięć złotych.
Typowe składniki
- schab z kością lub bez kości
- bułka tarta
- mąka
- jajka
- smalec
- przyprawy (sól i pieprz)
Sporządzenie
Schab pokroić na plastry i ubić tłuczkiem. Jajka roztrzepać i połączyć z przyprawami. Ubity i pokrojony schab obtoczyć w mące, potem w jajku, a następnie w bułce tartej. Wstawić patelnię na średni ogień i roztopić na niej smalec. Przygotowany kotlet położyć na patelnię i smażyć na złoty kolor z jednej i drugiej strony. Podać na talerzu z ziemniakami, kaszą, ryżem lub kluskami oraz duszonymi lub smażonymi pieczarkami, gotowanymi jarzynami, surówkami, marynatami itp.
Przypisy
- ↑ "Sznycel wiedeński, cienko zbity plaster cielęciny, obtoczony w bułce i usmażony w rozpuszczonym smalcu, do dziś jedna z najpopularniejszych potraw w całej byłej monarchii austro-węgierskiej, "w wersji wieprzowej, jako kotlet schabowy - w całej Polsce. Pierwotna nazwa costelette alla milanese, gdyż potrawa (smażona na maśle) pochodzi z Włoch. Zwrócił na nią uwagę w czasie kampanii włoskich dowódca wojsk austriackich w Lombardii i Wenecji sędziwy marszałek Radetzky." [w:] Mieczysław Czuma, Leszek Mazan. Austriackie gadanie czyli encyklopedia galicyjska. 1998. str. 465
Bibliografia
- Marek Łebkowski, Kuchnia polska – Dania na każdą okazję, wyd. Przegląd Reader’s Digest, Warszawa 1997, s. 302–303