Konopie dzikie
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | konopiowate | ||
Rodzaj | konopie | ||
Gatunek | konopie dzikie | ||
Nazwa systematyczna | |||
Cannabis ruderalis Janisch. | |||
|
Konopie dzikie (Cannabis ruderalis Janisch.) – w zależności od ujęcia systematycznego – gatunek lub podgatunek (C. sativa ssp. spontanea Serebr.) rośliny z rodziny konopiowatych (Cannabaceae). Takson opisany został z centralnej Azji[3]. Jest rozpowszechniony w Europie środkowo-wschodniej, w Polsce jest lokalnie dość częsty[4].
Nazwa gatunkowa ruderalis oznacza z łaciny roślinę rosnącą na gruzowiskach, siedliskach ruderalnych[5].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina osiąga od 40 do 150 cm wysokości (niższa od konopi siewnych)[4].
- Liście
- Dłoniasto sieczne[4].
- Kwiaty
- Zebrane w luźnym, wzniesionym i silnie rozgałęzionym kwiatostanie. Kwiaty w odróżnieniu od konopi siewnych wyróżniają się obecnością okwiatu[4].
- Owoce
- Mniejsze niż u konopi siewnych – osiągają wymiary 2,5–3,5 × 1,8–2,5 mm. Powierzchnię mają brązową i marmurkową[4].
Działanie farmakologiczne konopi
- Osobny artykuł: Kanabinoidy.
Konopie dzikie mają niższą ilość THC niż konopie siewne lub konopie indyjskie[6], przez co ma małe zastosowanie jako lek. Jednak konopie indyjskie są często krzyżowane z konopiami dzikimi do produkcji roślin w celu uzyskania większej ilości THC, przy bardzo dobrej odporności na trudne warunki.
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
- ↑ Christian Rätsch: The Encyclopedia of Psychoactive Plants. Inner Traditions / Bear & Co, 2005, s. 944. ISBN 978-1-59477-662-5.
- ↑ a b c d e Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 105. ISBN 83-01-12218-8.
- ↑ Marian Rejewski: Pochodzenie łacińskich nazw roślin polskich. Warszawa: 1996, s. 137. ISBN 83-05-12868-7.
- ↑ Samuel Obembe: Practical Skills and Clinical Management of Alcoholism & Drug Addiction. Elsevier, 2012, s. 120. ISBN 978-0-12-401661-3.