Kościół ewangelicki w Drogomyślu

Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu

nr rej.: - A-140/60 z 27 lutego 1960[1] (woj. katowickie) - A/905/2021 z 18 listopada 2021 (woj. śląskie)[2]
kościół parafialny
Kościół Ewangelicko-Augsburski w Drogomyślu
Państwo	Polska
Miejscowość	Drogomyśl
Wyznanie	protestanckie
Kościół	luterański
Parafia	Parafia Ewangelicko-Augsburska w Drogomyślu
Historia Data rozpoczęcia budowy 25 maja 1788 Data zakończenia budowy 1797 Data poświęcenia 15 października 1797 Aktualne przeznaczenie diecezja cieszyńska Data zniszczenia • przez 1888, 1945 pożar (1888) działania wojenne (1945) Data odbudowy 1951 Fundator Fryderyk Henryk baron Kalisch
Dane świątyni Styl klasycyzm Świątynia • materiał bud. • powierzchnia • cegła 688 m² m²
Położenie na mapie gminy Strumień Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu
Położenie na mapie Polski Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego Kościół ewangelicko-augsburski w Drogomyślu
49°52′11,03″N 18°45′33,43″E/49,869731 18,759286
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół ewangelicki w Drogomyślu – jeden z luterańskich kościołów tolerancji wybudowanych na Śląsku Cieszyńskim pod koniec XVIII wieku. Jest kościołem parafialnym miejscowej parafii. Za kościołem znajduje się ewangelicki cmentarz.

Kościół ewangelicki w Drogomyślu jest jednym z ostatnich, które powstały na Śląsku Cieszyńskim po wydaniu patentu tolerancyjnego przez cesarza Józefa II w 1781 i przed pełnym równouprawnieniem w czasie tzw. Wiosny Ludów. Pozwolenie na budowę kościoła uzyskano 4 czerwca 1787, budowlę w stylu klasycystycznym rozpoczęto podłożeniem kamienia węgielnego 25 maja 1788, w 1792 uzyskano specjalne pozwolenie na dobudowanie wieży (sam patent tolerancyjny nie zezwalał wystawiać wież). Ufundowany był przez barona Fryderyka Henryka Callischa, ówczesnego właściciela Drogomyśla, który do czasu poświęcenia kościoła przez cieszyńskiego superintendenta Jana Traugotta Bartelmusa 15 października 1797, pozwalał odprawiać nabożeństwa w swoim pałacu.

Podczas II wojny światowej zniszczony, powojenna odbudowa zakończyła się w 1951 r. Wnętrze świątyni jest trójnawowe, po bokach znajdują się pawlacze a nad portalem tablica fundacyjna w języku łacińskim wraz z herbem Calischów.

• 
  widok kościoła z cmentarza
• 
  wieża kościoła
• 
  tablica fundacyjna
• 
  Ołtarz
• 
  wejście do krypty
• 
  krzyż na cmentarzu
• 
  stara siedziba parafii (wyburzona w 2009 roku)
• 
  nowa siedziba parafii

• Franciszek Michejda: Dzieje Kościoła ewangelickiego w Księstwie Cieszyńskim (od Reformacji do roku 1909). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski "Didache", 1992, s. 147. ISBN 83-85572-00-7.

• Opis na stronie gminy Strumień