Klonowanie Gibsona

Klonowanie Gibsona (ang. Gibson assembly) to metoda inżynierii genetycznej pozwalająca połączenie ze sobą wielu fragmentów DNA w jednej izotermicznej reakcji. Została stworzona przez Daniela G. Gibsona[1][2].

Metoda Gibsona pozwala na jednoczesne połączenie ze sobą do 15 fragmentów DNA i wymaga od nich posiadania 20–40 nukleotydowych komplementarnych fragmentów nachodzących na siebie. Następnie fragmenty są ze sobą łączone za pomocą enzymów trzech obecnych w mieszaninie reakcyjnej:

  • Egzonukleaza — hydrolizuje pojedynczą nić DNA od końca 5' tworząc „lepkie końce”.
  • Polimeraza DNA — wypełnia powstałe przez egzonukleazę przerwy po hybrydyzacji komplementarnych nici z sąsiadujących fragmentów DNA.
  • Ligaza DNA — łączy kowalencyjnie sąsiadujące fragmenty.

Wynikiem reakcji są połączone w jeden fragmenty DNA.

Schemat klonowania gibsona.

Przypisy

  1. ↑ Daniel G.D.G. Gibson Daniel G.D.G., Enzymatic Assembly of Overlapping DNA Fragments, t. 498, Elsevier, 2011, s. 349–361, DOI: 10.1016/b978-0-12-385120-8.00015-2, ISBN 978-0-12-385120-8 [dostęp 2019-07-12]  (ang.).
  2. ↑ Daniel GD.G. Gibson Daniel GD.G. i inni, Enzymatic assembly of DNA molecules up to several hundred kilobases, „Nature Methods”, 6 (5), 2009, s. 343–345, DOI: 10.1038/nmeth.1318, ISSN 1548-7091 [dostęp 2019-07-12]  (ang.).