Kazimierz Świderski

Kazimierz Świderski
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1893
Putiatyńce, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Katyń, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

ok. 1915–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

26 Pułk Artylerii Lekkiej
Centrum Wyszkolenia Artylerii

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
komendant szkoły

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
Wojna polsko-bolszewicka
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Kazimierz Świderski (ur. 3 marca 1893 w Putiatyńcach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana i Malwiny z Billików. Wstąpił do związku strzeleckiego Strzelec. Walczył w szeregach I Brygady Legionów Polskich. Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W 1920 służył w 12 pułku artylerii polowej[1].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 319. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 12 pułk artylerii polowej[2]. W 1924 roku został przeniesiony do 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[3]. W lipcu 1926 roku został przesunięty na stanowisko dowódcy 1 baterii samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwlotniczej nr 6[4].

Później został dowódcą baterii szkolnej Szkoły Podchorążych Artylerii w Rembertowie. 17 stycznia 1933 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. W czerwcu 1933 roku został przeniesiony z Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie do 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6]. Od listopada 1935 roku do września 1939 roku pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu na stanowisku komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[7]. W czasie kampanii wrześniowej był dowódcą Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 4[1].

Kazimierz Świderski był żonaty. Miał syna Andrzeja[1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 638.
  2. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 197.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 708, 743.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 14 lipca 1926 roku, s. 216.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 134.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 467.
  8. ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • VIAF: 3513152684014323430000
  • PLWABN: 9810577217905606