Karol Chrobaczyński
Karol Chrobaczyński (przed 1934) | |||
podpułkownik piechoty | |||
Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1895 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 maja 1974 | ||
Przebieg służby | |||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | 41 Suwalski pułk piechoty | ||
Stanowiska | dowódca pułku piechoty | ||
Główne wojny i bitwy | |||
Odznaczenia | |||
|
Karol Chrobaczyński (ur. 5 sierpnia 1895 w Starym Samborze, zm. 15 maja 1974 w Katowicach) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 5 sierpnia 1895 w Starym Samborze jako syn Stanisława i Julii z d. Fastnacht[1][2].
Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej[1][3]. W okresie międzywojennym pełnił służbę w:
- 41 Suwalskim pułku piechoty w Suwałkach[3],
- 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich w Przemyślu (1924–1928)[3][4][5],
- 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej w Krakowie (1932)[3][6],
- 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie.
W wojnie obronnej 1939 dowódca 72 pułku piechoty im. Dionizego Czachowskiego, którego pokojowym garnizonem był Radom. 13 września w Milanówku dostał się do niewoli niemieckiej, gdzie przebywał w oflagu II C Woldenberg[7].
Po wojnie na emigracji w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 15 maja 1974 w Katowicach. Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Radomiu (kwatera 12a/10/2, grób 13410)[8].
Awanse
- kapitan – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 r.
- major – 2 kwietnia 1929 r. ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 r. i 55 lokatą w korpusie oficerów zawodowych piechoty
- podpułkownik
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 459[1] (1921)[9]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie: po raz pierwszy w 1921)[10]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[11]
- Państwowa Odznaka Sportowa[11]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, zezwolenie 1929)[12]
Przypisy
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Karol Chrobaczyński [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-08-31] .
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 219, 363.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 54, 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 35, 550.
- ↑ Tomiczek, Zarucki 1989 ↓, s. 25.
- ↑ GeoCmentarz [online], 37.28.154.108 [dostęp 2022-08-31] .
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16 lutego 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239)
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 58)
- ↑ a b c d Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r.
Bibliografia
- Chrobaczyński Karol. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.57-4863 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-14].
- Tadeusz Olejnik: Upamiętnione miejsca walki i męczeństwa w województwie sieradzkim 1939–1945, Warszawa 1979.
- Henryk Tomiczek, Miron S. Zarudzki: Jeniecka konspiracja wojskowa w oflagu II C Woldenberg. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989. ISBN 83-210-0827-5.
- Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna "Piotrków" 1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1991.
- Stanisław Przybyszewski: 72 Pułk Piechoty im. Pułkownika Dionizego Czachowskiego (Seria: Zarys historii wojennej pułków w kampanii wrześniowej), wyd. Ajaks, 2003, ISBN 83-88773-88-7.
- Narcyz Klatka: Wieluński Wrzesień 1939, Wydawnictwo Komandor, Wieluń-Gdynia 2006, ISBN 83-912842-0-4.