Kaplica oratorium ojca Maunoira de Plévin
Państwo | Francja | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Plévin | ||||||
Adres | 1 Rue du Lieutenant Colonel Vallee | ||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Wezwanie | Maunoir de Plévin | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Côtes-d’Armor | |||||||
Położenie na mapie Francji | |||||||
Położenie na mapie Bretanii | |||||||
48°13′37,0″N 3°30′12,3″W/48,226944 -3,503417 | |||||||
|
Kaplica oratorium ojca Maunoira de Plévin – wzniesiona w XVIII wieku[1].
Lokalizacja
Kaplica zlokalizowana jest przy 1 Rue du Lieutenant Colonel Vallee, w miejscowości Plévin, w departamencie Côtes-d’Armor, w regionie Bretania[2].
Opis
Kaplica wzniesiona z granitu. Budynek zbudowany w 1884 r., ma plan kwadratu; zorientowany na wschód, usytuowany pomiędzy ulicą a ogrodem przy plebanii. Oświetlają go dwa małe okna z kolorowymi witrażami.
Błogosławiony Julien Maunoir (1 października 1606 w Saint-Georges-de-Reintembault, Ille-et-Vilaine – 28 stycznia 1683 w Plévin, Côtes-d'Armor) był francuskim jezuickim księdzem, kaznodzieją i misjonarzem na bretońskiej wsi. Znany jest jako „apostoł Bretanii ”, został beatyfikowany 20 maja 1951 roku. W 439 misjach, które głosił w posługiwał się hymnami, bretońskimi lub francuskimi, oraz procesją, która była ukoronowaniem misji, w którym odtworzył sceny z życia Jezusa. Wierni tłumnie gromadzili się w obiektach misyjnych, gdzie przemawiał. Wspaniałe nawrócenia i niezwykłe uzdrowienia potwierdziły działanie misjonarza. Opublikował zbiór hymnów, który został wznowiony i cieszył się dużym powodzeniem w biskupstwach bretońskich: Canticou Spiritur hac instrutionou zyskowny evit disqui an hent da va dar Barados. Skomponował Gant an Tat Julian Maner Religius eus ar Gompagnunez Iesus, poprawiono ganta a nevez w wydaniu pemzegvet man. Opublikował kolejną w 1671 r. ( Tepl concrett dar passion Jesus-Christ batisset gant ar Speret glan er galon ar Christen devot ), a także zbiór modlitw kornwalijskich ( An Abrege eus an Doctrin christen ), nie zapominając o katechizmie w języku bretońskim ( The Sacred College Jezusa ) oraz słownik francusko-bretoński i bretońsko-francuski w 1659 r. Jego troska o połączenie kościoła i odrodzenia języka bretońskiego odżyła, tym razem w całej Bretanii, od początku XX wieku pod wpływem opata Perrota, rektora Scrignac i jego dzieła Belen Brug, które otrzymało błogosławieństwo papieskie w 1920 r[3][4].
Grób Maunoira de Plévin znajduje się pośrodku nawy, w kościele, pod klęczącej figurze z polichromowanego drewna, na lewo od chóru. Ojciec Maunoir, Tad Mad (dobry ojciec), zajmuje poczesne miejsce w historii Plévin i okolic[5][6].
Przypisy
- ↑ Les monuments historiques de la ville de Plévin dans le département de Côtes-d'Armor en Bretagne [online], www.communes.com [dostęp 2023-11-25] .
- ↑ Plévin (22340, Côtes-d'Armor) : la ville Plévin, sa mairie et son village sur Communes.com [online], www.communes.com [dostęp 2023-11-25] .
- ↑ Fañch Morvannou, Julien Maunoir, Missionnaire en Bretagne, tome 2 : 1649-1683, Brest 2012, s. 512
- ↑ Julien Maunoir, missionnaire en Bretagne - Diocèse de Quimper [online], web.archive.org, 16 lipca 2018 [dostęp 2023-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-16] .
- ↑ Pardon d’hiver du Père Maunoir, mardi 28 janvier [online], Le Télégramme, 26 stycznia 2020 [dostęp 2023-11-25] (fr.).
- ↑ Ouest-France, Le père Alain Guellec préside le pardon du Tad Mad [online], Ouest-France.fr, 28 stycznia 2016 [dostęp 2023-11-25] (fr.).