Kamienica Morsztynowska w Krakowie
nr rej. A-139 z 24 listopada 1965[1] | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | Rynek Główny 16 | ||
Pierwszy właściciel | rodzina Morsztynów | ||
Kolejni właściciele | Antoni Morbitzer | ||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||
Położenie na mapie Krakowa | |||
50°03′37″N 19°56′14″E/50,060278 19,937222 | |||
|
Kamienica Morsztynowska (Mortynowska, Berowska, Orlemusowska, Tymowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy Rynku Głównym 16, na Starym Mieście.
Nazwa pochodzi od nazwiska rodziny Morsztynów, którzy w piętnastym stuleciu byli jej właścicielami. Obecny wygląd zawdzięcza głównie przebudowie z początku XIX wieku, której inicjatorem był ówczesny właściciel Antoni Morbitzer. Wtedy w zwieńczeniu fasady umieszczono jego monogram (AM) w otoczeniu alegorii żeglugi i handlu.
W 1947 roku Kazimierz Książek otworzył w tej kamienicy restaurację "Pod Wierzynkiem", którą upaństwowiono cztery lata później, a obecnie znana jest pod nazwą "Wierzynek". Wewnątrz można podziwiać salę Pompejańską z polichromią z końca XVIII wieku, salę Rycerską, która właściwie znajduje się w przyległej kamienicy Hetmańskiej, ale należy do "Wierzynka", a znajdują się w niej pochodzące z XIV wieku główki służące jako wsporniki. Na pierwszym piętrze widoczne są XVI-wieczne stropy.
Jeśli chodzi o słynną ucztę wydaną przez Mikołaja Wierzynka, który w imieniu Rady Miejskiej podejmował we wrześniu 1364 roku cesarzy, monarchów i książęta to wiadomo na pewno, że się odbyła. Nie jest natomiast znane miejsce tego wydarzenia, a obecna kamienica w której mieści się "Wierzynek", być może nigdy do Wierzynka nie należała.
Zobacz też
- Uczta u Wierzynka
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2023-08-12] .
Bibliografia
- Rożek M., Przewodnik po zabytkach i kulturze Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, s. 171-172.
- p
- d
- e