Kamienica Mierzejewskich w Krakowie
![]() | |||
![]() | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Adres | |||
Ważniejsze przebudowy | XVIII, 1860, 1869 | ||
Kolejni właściciele | rody: Tryblów, Gutterów i Rottermundów, Andrzej Krauz, J.K. Mączyński, I. Mierzejewski, ród Federowiczów | ||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa małopolskiego ![]() | |||
Położenie na mapie Krakowa ![]() | |||
![]() | |||
|
Kamienica Mierzejewskich – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Szczepańskiej na krakowskim Starym Mieście.
Historia kamienicy i jej właściciele
Kamienica została wzniesiona na początku XIV wieku jako parterowy budynek. W XV wieku powiększono ja o jedno piętro i płytki tylny trakt a następnie dobudowano tylna oficynę. Na przełomie XVI i XVII wieku była własnością rodów patrycjuszowskich: Tryblów, Gutterów i Rottermundów. 8 września 1523 zmarł w niej Maciej Miechowita, lekarz, pisarz, geograf i historyk[1]. W pierwszej połowie XVIII wieku fasada kamienicy została przebudowana na styl barokowy oraz dobudowano trzecią kondygnację i wewnętrzną klatkę schodową. Na przełomie XVII i XVIII wieku była własnością kupca krakowskiego Andrzeja Krauza. W drugiej połowie XVIII wieku kamienica była w posiadaniu J. K. Mączyńskiego a następnie I. Mierzejewskiego. Za sprawa tego ostatniego fasada kamienicy nabrała form klasycystycznych. W drugiej połowie XIX wieku kamienica znajdowała się w posiadaniu rodziny Federowiczów. Po 1860 budynek przeszedł kilka przebudowań: dobudowano oficynę boczną (rozebraną w 1974) oraz, w 1869, dobudowano czwartą kondygnację i zmieniono fasadę na eklektyczną[2].
Obecnie kamienica jest budynkiem trzypiętrowym z płaskim dachem, z elementami stylu klasycyzmu, z zachowanymi wcześniejszymi detalami, m.in. z ostrołukowym portalem bramy, boniowaniem na parterze oraz gotyckim portalem[1][2].
13 maja 1966 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[3]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[4].
Przypisy
Bibliografia
- Ryszard Burek (red. nacz.): Encyklopedia Krakowa. Kraków: PWN, 2000.