Junactwo

Ten artykuł od 2008-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Junactwo – koedukacyjna organizacja młodzieży wiejskiej i robotniczej, pracująca metodami skautowymi. Działała od jesieni 1912 do listopada 1916 roku.

Poczynając od nazwy i słownictwa, poprzez treść prawa i przyrzeczenia junactwo było związane z tradycjami ludowymi, z kulturą ludową staropolską, przez co starało się umocnić poczucie odrębności narodowej i wychować światłych działaczy ludowych. Twórcą był Stefan Plewiński, który z ramienia tajnego Związku Konarszczaków został mianowany Komisarzem Junactwa. Organizacja działała na Lubelszczyźnie, w Warszawie i Łomży.

W 1914 roku Zjazd Junacki powołał Naczelną Komendę Drużyn Junackich z przewodniczącym Stefanem Plewińskim. Członkami Komendy byli m.in. Władysław Radwan, Janina Porazińska. Jednym z członków Rady Przybocznej był Adam Chętnik, redaktor czasopisma Drużyna, które propagowało tematykę junacką głównie w ramach broszur z serii Biblioteczka Drużyny.

• ŚP. dh hm Tadeusz Pielasz: Historia harcerstwa. Harcerstwo Polskie w Rosji i na Rusi (w Cesarstwie Rosyjskim). free.ngo.pl - Usługi dla organizacji pozarządowych. s. 9/33. [dostęp 2012-01-08]. (pol.).