Juliusz Levittoux
 major saperów | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 czerwca 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 czerwca 1969 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1921–1939 |
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
| Jednostki | 20 Dywizja Piechoty |
| Stanowiska | dowódca saperów |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
Juliusz Levittoux (ur. 19 czerwca 1900 w Kijowie zm. 18 czerwca 1969 we Wrocławiu) – major saperów Wojska Polskiego.
W 1921 służył w stopniu podporucznika w XIII batalionie saperów[1]. W 1924 pełnił służbę w 2 pułku saperów w Puławach, a cztery lata później w batalionie szkolnym saperów w Twierdzy Modlin. W 1932 służył w Sztabie Głównym. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 12. lokatą w korpusie saperów, grupa liniowa[2]. W tym samym miesiącu znajdował się w rezerwie personalnej oficerów przy Inspektorze Saperów na stanowisku kierownika budowy[3], a w kampanii wrześniowej 1939 dowodził saperami 20 Dywizji Piechoty. Walczył w bitwie pod Mławą i w obronie Warszawy. Do końca wojny jako jeniec w Oflagu II C Woldenberg.
Awanse
- porucznik – zweryfikowany 3 V 1922 ze starszeństwem z dniem 1 XI 1920[4]
- kapitan – 29 I 1932 ze starszeństwem z dniem 1 I 1932 i 3 lokatą w korpusie oficerów zawodowych inżynierii i saperów
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[2][5] (po raz pierwszy w 1921[6])
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[7][8]
- Srebrny Krzyż Zasługi[2]
Przypisy
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.21 r.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921, s. 337, 736. [dostęp 2015-02-12].
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 245.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 426.
- ↑ Rocznik oficerski z 1923 s. 910
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-22].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 68)
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 61.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 800, 833.
- Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 586, 600.
- Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932, s. 255, 423.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
