John Lydon

John Lydon

John Lydon (2010)
Imię i nazwisko	John Joseph Lydon[1]
Pseudonim	Johnny Rotten[1]
Data i miejsce urodzenia	31 stycznia 1956[2] Holloway (Londyn)[3], Anglia
Instrumenty	skrzypce Stroha, saksofon, perkusja, gitara basowa, skrzypce, gitara, instrumenty klawiszowe
Gatunki	punk rock, post-punk, hard rock
Zawód	wokalista, instrumentalista
Aktywność	od 1975
Współpracownicy
Time Zone
Zespoły
Sex Pistols Public Image Ltd
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

John Joseph Lydon^[1], ps. Johnny Rotten^[1] (ur. 31 stycznia 1956 w Holloway w Londynie) – brytyjski muzyk, lider i wokalista zespołów Sex Pistols^[4][5] oraz Public Image Ltd.

Urodził się w Holloway, w dzielnicy Londynu, w gminie London Borough of Islington, w rodzinie robotniczej katolickich^[6] imigrantów z Irlandii jako najstarszy z czterech synów Johna Christophera Lydona i Eileen Barry^[7]. Dorastał w północnym Londynie wraz z trzema młodszymi braćmi – Jimmym, Bobbym i Martinem^[7].

Dzięki protekcji Malcolma McLarena dołączył w sierpniu 1975 jako wokalista do zespołu, który wkrótce przyjął nazwę Sex Pistols i stał się jednym z pionierów muzyki punkrockowej w Wielkiej Brytanii^[8]. Lydon, któremu członkowie grupy nadali przydomek Rotten ze względu na stan uzębienia, wyróżniał się ekscentrycznym, dynamicznym zachowaniem na scenie i poza nią^[9]. W 1977 roku grupa Sex Pistols opublikowała piosenkę „God Save the Queen”^[10], która stała się przebojem, lecz ze względu na kontrowersyjny tekst przysporzyła Rottenowi wiele kłopotów, m.in. był atakowany na ulicy. Odszedł z zespołu w 1978 roku po konflikcie z Malcolmem McLarenem^[11].

W 1978 założył zespół Public Image Ltd^[12], w którym był wokalistą, klawiszowcem i gitarzystą. Po zaprzestaniu w 1993 roku działalności Public Image Ltd., Lydon na krótko reaktywował Sex Pistols, a także nagrał solowy album Psycho’s Path (1997)^[8]. W roku 2009 wznowił działalność Public Image Ltd., z którym w 2012 roku wydał płytę studyjną This Is PiL^[12][13], koncertował, m.in. na festiwalu w Glastonbury 2013.

W 1993 roku napisał autobiografię „Rotten: no Irish, no Blacks, no Dogs”^[14].

Wystąpił też w filmach. We włoskim dreszczowcu Zły policjant (Copkiller/Order to Death, 1983) jako psychopatyczny przestępca Leo Smith, który podaje się za mordercę policjantów i wciąga w niebezpieczną grę skorumpowanego porucznika policji (Harvey Keitel). Można go było też dostrzec w paradokumentalnej komedii The Independent (2000) z Jerrym i Benem Stillerami, norweskim dramacie Synowie Norwegii (Sønner av Norge, 2011) i filmie dokumentalnym Uwaga! Mr. Baker (Beware of Mr. Baker, 2012)^[15].

Był żonaty z Norą Forster (1942-2023^[16])^[7].