Jerzy Tytz

Ten artykuł od 2022-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jerzy Tytz (ur. 5 lipca 1888 r. w Warszawie, zm. 6 maja 1944 r. w Sosnowcu) – duchowny ewangelicki, publicysta.

Ordynowany na duchownego w łódzkim kościele św. Trójcy. W 1912 r. został wybrany proboszczem w Stawiszynie, a następnie w 1919 r. – w Kielcach. Został wiceprezesem kieleckiego oddziału Czerwonego Krzyża, prezesem Polsko-Amerykańskiego Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny i współzałożycielem miejscowego szpitala dla dzieci.

W latach 1932−1939 przewodniczył Towarzystwu Polaków Ewangelików na Górnym Śląsku. Został radcą Konsystorza. W 1939 r. pozbawiony przez Niemców urzędu, następnie w 1940 r. aresztowany i osadzony w więzieniu w Sosnowcu, potem przeniesiony do Katowic. Zwolniony po kilku miesiącach poświęcił się pracy w założonej przez siebie spółdzielni przy przędzalni Heinricha Dietla.

Zmarł po krótkiej chorobie, wskutek wypadku ulicznego, 6 maja 1944 r. Spoczywa na cmentarzu ewangelickim w Sosnowcu.