Jan Aleksander Koniecpolski

Ten artykuł dotyczy wojewody bracławskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan Aleksander Koniecpolski

Pobóg

Rodzina

Koniecpolscy herbu Pobóg

Data urodzenia

1635

Data i miejsce śmierci

zapewne 3 grudnia 1719
Rakołupy

Ojciec

Krzysztof Koniecpolski

Matka

Konstancja Stanisławska

Żona

Elżbieta Rzewuska

Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Aleksander Koniecpolski herbu Pobóg (ur. 1635, zm. zapewne 3 grudnia 1719 w Rakołupach) – starosta baliński od 1683, sieradzki od 1690. Od 1692 koniuszy wielki koronny. Wojewoda bracławski 1704–1710, sieradzki 1710–1719, rotmistrz Jego Królewskiej Mości i starosta doliński w 1683 roku^[1].

Syn Krzysztofa Koniecpolskiego i Konstancji Stanisławskiej kasztelanki halickiej.

Poseł sejmiku podolskiego na sejm 1683 roku^[1]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku^[2]. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem^[3]. Ze względu na „braki w prawie” do których się przyznawał unikał działalności politycznej i nie uczestniczył w sejmach i sejmikach.

Ożenił się z Elżbietą Febronią Rzewuską, córką podskarbiego wielkiego koronnego Michała Floriana^[4]. Zmarł bezpotomnie po długotrwałej chorobie zapewne 3 grudnia 1719, pochowano go w krypcie kościoła Świętej Trójcy w Koniecpolu. Na nim wygasł ród Koniecpolskich, przez co zgodnie z tradycją nad jego grobem złamano szablę i strzaskano tarczę herbową^[5]. Jego prawnymi sukcessorami zostali synowie Marianny z Koniecpolskich Walewskiej, wojewodzianki parnawskiej, oraz jej męża Zygmunta, kasztelana rozpirskiego^[4].

Założył w 1696 miasto Janów^[6]. Ufundował w 1703 r. kościół pw. Matki Bożej Bolesnej w Rożniatowie^[7]^[8].

Przypisy

↑ ^a ^b Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 608.
↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.]
↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.
↑ ^a ^b Sadok Barącz, Pamiątki jazłowieckie, Lwów, 1862, s. 145. [dostęp 2017-02-28].
↑ dane biograficzne. [dostęp 2017-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
↑ JanuszJ. Brandys JanuszJ., WitoldW. Mielczarek WitoldW., Częstochowa i okolice: przewodnik, Warszawa: Sport i Turystyka, 1982, s. 105, ISBN 83-217-2397-7, OCLC 11972901 [dostęp 2023-01-16] .
↑ ROŻNIATÓW. Dawny kościół p.w. Matki Bożej Bolesnej (172? - 173?). Iwano-Frankiwski obw., Kałuszski r-n (Rożniatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-13] .
↑ Curiae Metropolitanae RitisC.M.R. Latini Curiae Metropolitanae RitisC.M.R., Schematismus archidioecesis leopoliensis ritus latini, Lwów 1931, s. 83 .

Bibliografia

Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa: [s.n.], 1907 (Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów) 1907, cz. 1, t. 11, s. 83–84. [dostęp 2017-03-01]
Pamiętniki o Koniecpolskich: Przyczynek do dziejów polskich XVII. wieku… wydał Stanisław Przyłęcki. Lwów: drukarnia Piotra Pillera, 1842.
Józef Gierowski: Koniecpolski Jan Aleksander h. Pobóg (zm. 1719). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIII/4, zeszyt 59. Wrocław – Warszawa – Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 520–521.