Język boikin

Boikin
Obszar

Sepik Wschodni (Papua-Nowa Gwinea)

Liczba mówiących

31 tys. (2003)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3 bzf
IETF bzf
Glottolog boik1241
Ethnologue bzf
WALS boi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język boikin (a. boiken), także: nucum, yangoru (a. yengoru) – język sepicki używany w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Yangoru. Według danych z 2003 roku posługuje się nim nieco ponad 31 tys. osób[1].

W użyciu jest także język tok pisin. Znaczną część populacji stanowią jednak osoby jednojęzyczne[1].

Próbowano go wykorzystać jako lingua franca w działalności misjonarskiej, ale nie przyjął się w tej roli[2][3][4].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Boikin, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  2. ↑ Peter Mühlhäusler: Growth and Structure of the Lexicon of New Guinea Pidgin. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1979, s. 126, seria: Pacific Linguistics C-52. DOI: 10.15144/PL-C52. ISBN 978-0-85883-191-9. OCLC 6864804. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
  3. ↑ William A. Foley: The Papuan Languages of New Guinea. Cambridge University Press, 1986, s. 31. ISBN 978-0-521-28621-3. OCLC 13004531. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
  4. ↑ Ross 1996 ↓, s. 602.

Bibliografia

  • Malcolm Ross: Mission and church languages in Papua New Guinea. W: Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.): Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996, s. 595–617, seria: Trends in Linguistics. Documentation 13. DOI: 10.1515/9783110819724.2.595. ISBN 978-3-11-081972-4. OCLC 1013949454. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
  • J9U: 987007282664505171