Język akha
Obszar | Chiny, Birma, Tajlandia, Laos | ||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 617 tys.[1] | ||
Pismo/alfabet | łacińskie, tajskie, birmańskie | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | ahk | ||
IETF | ahk | ||
Glottolog | akha1245 | ||
Ethnologue | ahk | ||
WALS | akh | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język akha – język należący do grupy tybeto-birmańskiej, używany przez członków grupy etnicznej Akha, zamieszkującej w południowych Chinach, Birmie, Laosie i Tajlandii.
Niekiedy (zwłaszcza w Chinach) bywa uznawany za dialekt języka hani. W Chinach lud Akha uchodzi bowiem za jedną z grup Hani[2].
Od lat 50. XX w. powstały różne metody zapisu tego języka[3]. Często stosuje się alfabet łaciński. W Birmie i Tajlandii bywa zapisywany przy użyciu pisma birmańskiego bądź tajskiego[1].
Przypisy
- ↑ a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Akha, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ Victoria R. Williams: Indigenous Peoples: An Encyclopedia of Culture, History, and Threats to Survival (4 volumes). Santa Barbara: ABC-CLIO, 2020, s. 54. ISBN 978-1-4408-6118-5. OCLC 1108783575. [dostęp 2023-07-01]. (ang.).
- ↑ Ruijing Wang: Kinship, Cosmology and Support: Toward a Holistic Approach of Childcare in the Akha Community of South-Western China. Münster: LIT Verlag, 2019, s. 28, seria: Halle Studies in the Anthropology of Eurasia 38. ISBN 978-3-643-90888-9. OCLC 1137106547. [dostęp 2023-07-01]. (ang.).
Bibliografia
- Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).