Irień
Irień | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Rosja | ||
Kraj | Permski | ||
Rzeka | |||
Długość | 214 km | ||
Spadek | 0,4 | ||
Powierzchnia zlewni | 6110 km² | ||
Średni przepływ | 35,5 m³/s | ||
Źródło | |||
Miejsce | Kraj Permski | ||
Współrzędne | 56°41′20″N 57°13′16″E/56,688889 57,221111 | ||
Ujście | |||
Recypient | Syłwa | ||
Współrzędne | 57°27′07″N 56°55′41″E/57,451944 56,928056 | ||
Mapa | |||
Dorzecze Kamy | |||
Położenie na mapie Kraju Permskiego | |||
Położenie na mapie Rosji | |||
|
Irień – rzeka w Rosji, w Kraju Permskim, lewy dopływ Syłwy.
Rozpoczyna swój bieg na południowym wschodzie Kraju Permskiego, na południowy zachód od wsi Wierch-Irień w rejonie oktiabrskim. Przepływa przez rejony: oktiabrski, uinski, ordinski i kungurski. Wpada do Syłwy na terenie miasta Kungur. Długość rzeki wynosi 214 km, powierzchnia zlewni - 6110 km². Średnia wysokość zlewiska - 232 m, a średni spadek - 0,4 m/km[1].
Główne dopływy
- lewe: Ujas, Małyj Tart, Bolszoj Tart, Aspa, Syp, Małyj Aszap, Kałtagiz, Bolszoj Aszap, Turka, Bym.
- prawe: Wierchnij Bartym, Tiusz, Arij, Kurias, Tieles, Sudinka, Kungur.
Brzegi Irienia są najczęściej niskie i porośnięte krzewami. Miejscami spotyka się skały o wysokości do 50 m. Wzdłuż prawego brzegu ciągnie się Irienskij kriaż, zbudowany z wapienia, w związku z czym woda w rzece ma dość wysoką twardość. Dno rzeki jest przeważnie piaszczyste i żwirowate, a w niektórych miejscach iłowate i gliniaste.
Na prawym brzegu Irienia w pobliżu wsi Niewolino w rejonie kungurskim znajduje się kurhan badany w latach 1926-27 przez A. Szmidta, który dał nazwę Niewolińskiej Kulturze Archeologicznej[2].
Przypisy
Zobacz też
- Rzeki Rosji