Inkatenacja
Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Inkatenacja (łac. catena, łańcuch) - okucia z łańcuchami, w które zaopatrywane były oprawy starych ksiąg, w celu przykucia tych ksiąg do pulpitu (skryptorium), na którym je czytano. Termin dotyczy głównie ksiąg sprzed ery druku - przepisywanych ręcznie i bogato zdobionych, a przez to będących bardzo cennymi przedmiotami. Okucia gwarantowały także stabilność księgi położonej na pochyłym pulpicie.
Księgę w ten sposób zabezpieczoną nazywano z łaciny liber catenatus[1].
