Ikub 1a
Dane podstawowe | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Konstruktor | Jan Kubicki | ||
Typ | szybowiec | ||
Konstrukcja | drewniana | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | lipiec 1923 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 9,4 m | ||
Wydłużenie | 4,9 | ||
Długość | 6,8 m | ||
Wysokość | 2,7 m | ||
Powierzchnia nośna | 18 m² | ||
Masa | |||
Własna | 104 kg | ||
Użyteczna | 66 kg | ||
Startowa | 170 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 40-50 km | ||
Prędkość min. opadania | 1,3 m/s | ||
Doskonałość maks. | 8-9 | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Polska | |||
|
Ikub 1a – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.
Historia
Jan Kubicki, chemik z Warszawy, zaprojektował w 1922 roku szybowiec, który został zbudowany latem 1923 roku[1]. Oblot został wykonany w okolicach Warszawy w lipcu[2].
We wrześniu 1923 roku na szybowcu Ikub 1a wystartował w I Konkursie Ślizgowców w Białce Tatrzańskiej k. Nowego Targu[3]. Podczas tych zawodów w klasyfikacji ogólnej zajął II miejsce, ponadto wykonano na nim pierwszy na świecie nocny lot szybowcem trwający 1 min 40 sek[4].
Szybowiec w późniejszym czasie był prezentowany na wystawie lotniczej w Warszawie[1]. Dalsze jego losy nie są znane.
Konstrukcja
Jednomiejscowy szybowiec w układzie górnopłatu typu „parasol” o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju czterokątnym, o konstrukcji podłużnicowej. Na kadłubie znajdowała się wieżyczka wykonana z stalowych rur, do której był zamocowany płat. Kabina pilota odkryta, wyposażona w drążek sterowy i orczyk[5]. Pokrycie wykonano ze sklejki olchowej. Baldachim łączący kadłub z płatem wykonano z rur stalowych[6].
Płat dwudźwigarowy, niedzielony, o obrysie prostokątno-trapezowym. Kryty całkowicie płótnem, wyposażony w lotki o napędzie linkowym. Usztywniony naciągami linkowymi biegnącymi do kadłuba i kozła na centropłacie.
Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba, statecznik poziomy dwudzielny usztywniony naciągami. Powierzchnie sterowe kryte płótnem. Stery o napędzie linkowym[5].
Podwozie trójpunktowe ze stałą, amortyzowaną płozą ogonową. Podwozie główne wykonane z rur stalowych, koła amortyzowane sznurami gumowymi. Dodatkowo pośrodku osi podwozia znajdowała się drewniana płoza chroniąca kadłub[6].
Przypisy
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 347.
- ↑ Lot Polski i 2'1923 ↓, s. 12.
- ↑ Pierwszy konkurs szybowców bezsilnikowych. „Sportowiec”. 30/1923, s. 17-20, 20 września 1923. Toruń: Toruński Związek Okręgowy Piłki Nożnej.
- ↑ Pierwszy konkurs szybowców bezsilnikowych. „Sportowiec”. 31/1923, s. 20–23, 27 września 1923. Toruń: Toruński Związek Okręgowy Piłki Nożnej.
- ↑ a b Glass 1976 ↓, s. 348.
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1955 ↓, s. 16.
Bibliografia
- Pierwszy polski samolot bez silnika Jana Kubickiego. „Lot Polski”. Nr 2/1923, lipiec 1923. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. OCLC 46930216. }
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Zdzisław Gryglicki. Szybowiec "Ikub 1a". „Skrzydlata Polska”. 14/1955, 3 kwietnia 1955. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- p
- d
- e
Warsztaty Szybowcowe ZASPL – Lwów | |
---|---|
Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa – Dęblin | |
Wojskowe Warsztaty Szybowcowe – Kraków | |
Lwowskie Warsztaty Lotnicze |
|
Warsztaty Szybowcowe w Warszawie |
|
Harcerskie Warsztaty Szybowcowe | |
Konstrukcje amatorskie |
|