Ikechukwu Uche

Ikechukwu Uche
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1984
Aba

Wzrost

172 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Gimnàstic Tarragona

Numer w klubie

8

Kariera juniorska
Lata Klub
2000–2001 Iwuanyanwu Nationale
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2002–2003 Racing Ferrol 28 (2)
2003–2007 Recreativo Huelva 133 (50)
2007–2009 Getafe CF 55 (11)
2009–2011 Real Saragossa 18 (1)
2011–2015 Villarreal CF 85 (33)
2011–2012 → Granada CF (wyp.) 34 (3)
2015–2016 Tigres UANL 0 (0)
2016 Málaga CF (wyp.) 3 (0)
2016– Gimnàstic Tarragona 74 (21)
W sumie: 430 (121)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007–2014  Nigeria 48 (19)
  1. Aktualne na: 12 czerwca 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Ikechukwu Uche (ur. 5 stycznia 1984 w Abie) – nigeryjski piłkarz występujący na pozycji napastnika w hiszpańskim klubie Gimnàstic Tarragona. Były reprezentant Nigerii. Posiada także obywatelstwo hiszpańskie.

Kariera klubowa

Ikechukwu urodził się w mieście Aba. Piłkarską karierę zaczynał w małym klubie o nazwie Amanze United i grał w nim do końca roku 1999. W 2000 roku przeniósł się do miasta Owerri by grać w tamtejszym pierwszoligowym klubie Iwuanyanwu Nationale. Zadebiutował w nim w wieku 16 lat i był wówczas obajwieniem sezonu w tej drużynie. Jako tak młody piłkarz zdołał zdobyć 5 bramek w nigeryjskiej lidze, a jego klub zajął 8. miejsce w tabeli. W roku 2001 był już podstawowym zawodnikiem zespołu i grał najczęściej na lewym bądź prawym skrzydle, dzięki czemu jest piłkarzem uniwersalnym. W tamtym sezonie miał swój udział w obronieniu drużyny Nationale przed spadkiem do drugiej ligi (klub z Owerri zajął 12. miejsce).

Na początku roku 2002 Ikechukwu przeniósł się do hiszpańskiego Racingu Ferrol grającego w Segunda División. Początkowo były problemy z przeprowadzeniem transferu z powodu kwestii pieniężnych. Sprawa otarła się nawet o FIFA, ale ostatecznie Uche przeszedł do hiszpańskiej drużyny i w końcówce sezonu 2001/02 zagrał w niej 4 mecze ligowe. W sezonie 2002/2003 był już podstawowym zawodnikiem linii ataku klubu z Ferrol. Zdobył swoje 2 pierwsze gole na hiszpańskich boiskach – 23 lutego 2003 z Realem Oviedo (1:1) oraz z 16 marca z UD Almería (2:3). Drużyna Racingu zajęła jednak 20. pozycję w lidze, co równało się z degradacją o klasę niżej.

Latem 2003 zdecydował się opuścić trzecioligową już drużynę i za 300 tysięcy dolarów odszedł do spadkowicza z Primera División, Recreativo Huelva, najstarszego klubu piłkarskiego w Hiszpanii. Wprawdzie pierwszy z ofertą zgłosił się Albacete Balompié, jednak ostatecznie strony nie porozumiały się w sprawie kontraktu. Pierwszy sezon w Recreativo był dla Ikechukwu udany. Błysnął skutecznością zdobywając 11 goli w sezonie, ale jego zespół nie zdołał powrócić do Primera División i ostatecznie zajął 6. miejsce w lidze. Rok później miała miejsce podobna sytuacja – Recreativo zajęło 5. miejsce, pomimo że w walce o awans liczyło się do końca sezonu (5 punktów straty do trzeciego Deportivo Alavés, które wywalczyło awans), a Uche zdobył 10 goli. Latem 2005 miał propozycje z Deportivo La Coruna, Realu Betis i Portsmouth FC, ale cena 12 milionów euro podyktowana przez włodarzy Recreativo była dla tych klubów za wysoka. W sezonie 2005/2006 klub z Huelvy był już w Segunda División bezkonkurencyjny i z pierwszej pozycji wywalczył awans do Primera División. Uche zagrał w 28 meczach i zdobył aż 20 bramek, co uczyniło go najlepszym strzelcem zespołu. W sezonie 2006/2007 Uche rozegrał swój pierwszy mecz w karierze w najwyższej klasie rozgyrwkowej Hiszpanii. Zadebiutował w niej 22 października w meczu 7. kolejki, przegranym 1:2 z Getafe CF. Jednak już w 10. kolejce zdobył gola w wygranym 2:1 wyjazdowym meczu z Celtą Vigo, a potem zdobywał bramki w kolejnych – z Osasuną (2:0) i Racingiem Santander (3:4) stając się obok Florenta Sinamy-Pongolle jedną z gwiazd drużyny i ostatecznie wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce beniaminka pierwszej ligi. Błysnął także w wyjazdowym meczu z Realem Madryt, w którym Recreativo niespodziewanie pokonało "Królewskich" w Madrycie aż 3:0, a Ikechukwu zdobył jedną z bramek. W całym sezonie ośmiokrotnie trafiał do siatki rywali (drugi strzelec zespołu po Florencie Sinama-Pongolle, który strzelił 12 goli), w tym jeszcze raz z Realem (2:2). Z Recreativo zajął 8. miejsce w lidze.

Latem 2007 Uche przeszedł do Getafe CF. Po dwóch latach spędzonych w pod madryckim klubie, w których strzelił 11 goli trafił do Realu Saragossa, gdzie podpisał czteroletni kontrakt.

31 sierpnia 2011 przeszedł do Villarrealu, z którym związał się z kontraktem, trwającym 4 lata. Tego samego dnia został wypożyczony na rok do Granady.

Kariera reprezentacyjna

Ikechukwu Uche ma za sobą występy w młodzieżowej reprezentacji Nigerii U-17 i był nawet blisko wyjazdu na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata U-17 w Trynidadzie i Tobago, ale w końcowej fazie przygotowań wypadł z kadry. W dorosłej reprezentacji zadebiutował w 2007 roku. W 2008 roku zagrał w Pucharze Narodów Afryki 2008.

Przypisy

  1. Ikechukwu Uche. gimnasticdetarragona.cat. [dostęp 2017-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-24)]. (hiszp.).

Bibliografia

  • Ikechukwu Uche w bazie Soccerbase (ang.)
  • Ikechukwu Uche, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy) [dostęp 2020-12-05] .
  • Ikechukwu Uche w bazie National Football Teams (ang.)
  • p
  • d
  • e
1929–1936
1939–1950
  • 1940: Terán (24)
  • 1941: Elícegui (26)
  • 1942: Mijares (18)
  • 1943: Saras (14)
  • 1944: Araujo (21)
  • 1945: Araujo (22)
  • 1946: Saras & Uceda (20)
  • 1947: Peralta (24)
  • 1948: Serratusell (31)
  • 1949: Bazán (26)
  • 1950: Alonso (31)
1951–1960
  • 1951: Campos (29)
  • 1952: Bazán (25)
  • 1953: Arregui (30)
  • 1954: Chas (23)
  • 1955: Julito (25)
  • 1956: Delgado (25)
  • 1957: Ricardo (45)
  • 1958: Lalo & Chelo & Jordi Vila (19)
  • 1959: Cardona (23)
  • 1960: Paredes (25)
1961–1970
  • 1961: Veloso (26)
  • 1962: Amancio (25)
  • 1963: Olano (31)
  • 1964: Abel (26)
  • 1965: Lizarralde (20)
  • 1966: Abel (26)
  • 1967: Solabarrieta (24)
  • 1968: Abel & Rivera (17)
  • 1969: Quino (32)
  • 1970: Quini (21)
1971–1980
  • 1971: Santillana (16)
  • 1972: Galán (23)
  • 1973: Illán (19)
  • 1974: Baena (22)
  • 1975: Cioffi (22)
  • 1976: Burguete & Illán (19)
  • 1977: Quini (27)
  • 1978: Castro (24)
  • 1979: Iriguíbel (23)
  • 1980: Iriguíbel (19)
1981–1990
  • 1981: Magdaleno (17)
  • 1982: Lucas (26)
  • 1983: José Luis (16)
  • 1984: Salinas (23)
  • 1985: Mejías (16)
  • 1986: Alcañiz (23)
  • 1987: Baltazar (34)
  • 1988: Carlos (25)
  • 1989: Estebaranz (23)
  • 1990: Pepe Mel (22)
1991–2000
2001–2010
  • 2001: Salva (21)
  • 2002: Alonso (22)
  • 2003: Perera (22)
  • 2004: R. Castro (22)
  • 2005: Bermejo (25)
  • 2006: I. Uche & Luque (20)
  • 2007: Márquez (21)
  • 2008: Yordi (20)
  • 2009: Nino (29)
  • 2010: Molina (26)
2011–2020
od 2021