Haloxylon salicornicum
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | goździkopodobne | ||
Rząd | goździkowce | ||
Rodzina | szarłatowate | ||
Rodzaj | saksauł | ||
Gatunek | Haloxylon salicornicum | ||
Nazwa systematyczna | |||
Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss. Nouv. Mém. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 12: 189 1860[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
|
Haloxylon salicornicum (Moq.) Bunge ex Boiss.) – gatunek roślin z rodziny szarłatowatych (Amaranthaceae). Występuje w Afryce Północnej (Algieria, Egipt, Libia, Tunezja) i niektórych rejonach Azji (Arabia Saudyjska, Kuwejt, Afganistan, Iran, Irak, Izrael, Jordania, Liban, Syria, Pakistan, Indie)[4].
Morfologia
Półkrzew o wysokości 25-60 cm i bardzo rozgałęzionych pędach, dołem drewniejących. Pędy jasne, segmentowane, liście tak zredukowane że praktycznie jest bezlistny. Kwiaty zebrane w rozproszone na pędach kwiatostany o długości 3-6 cm. Są uzbrojone w kolce. Kwiaty białe lub kremowe, z dwoma jajowatymi przysadkami, w środku dwa słupki i liczne pręciki na przemian z prątniczkami. Owocem jest brązowawy skrzydlak o długości 7-8 mm[5]
Biologia i ekologia
Sklerofit przystosowany do klimatu tropikalnego i bardzo suchego. Rośnie na pustyniach i półpustyniach, głównie na podłożu piaszczystym. Zasiedla zarówno trwałe, jak i wędrowne piaski, suche kaniony rzek, zbocza gór. Jest odporny na zasolenie, rośnie w depresjach solankowych. Jest dostosowany także do gleby jałowej, ubogiej w związki azotowe. Posiada bardzo silnie rozbudowany system korzeniowy (zarówno w głąb, jak i wszerz). Kwitnie od września do października[6].
Znaczenie
- W ubogich pod względem ilości roślin warunkach pustynnych roślina ta jest jednym z ważniejszych producentów biomasy[6].
- Stanowi pożywienie dla dziko żyjących zwierząt pustynnych, jest też wykorzystywana jako pasza dla zwierząt hodowlanych[6].
- W warunkach głodu stanowi pożywienie dla koczowniczych plemion[6]
- Drewno jest używane przez Arabów na opał. Spalając się daje mało dymu[6]
- Z popiołu dawniej wytwarzano substrat mydła[7].
- Badacze roślin biblijnych uważają, że może być jedną z roślin rozpatrywanych jako manna wymieniona w Księdze Wyjścia (16,31), wydziela bowiem z pędów słodki płyn, podobny do płynu wydzielanego przez tamaryszki[7].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-17] (ang.).
- ↑ The Plant List. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-12-15].
- ↑ Flora of Pakistan. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b c d e Little known use of Haloxylon spp. in traditional food. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ a b Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.