HMS E10
HMS E18 bliźniaczy do E10 | |
Historia | |
Stocznia | Vickers, Barrow-in-Furness |
---|---|
Położenie stępki | 10 lipca 1912 |
Wodowanie | 22 września 1914 |
Royal Navy | |
Wejście do służby | 10 marca 1914 |
Wycofanie ze służby | 18 stycznia 1915 |
Los okrętu | zagubiony |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 678 ton (wynurzony), |
Długość | 55 metrów |
Zanurzenie | 4,6 metra |
Napęd | |
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
Prędkość | 15,25 węzłów na powierzchni |
Zasięg | 5600 km przy 10 węzłach |
Uzbrojenie | |
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
Wyposażenie | |
działko 76 mm | |
Załoga | 30 |
HMS E10 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w HM Dockyard Chatham, Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 29 listopada 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 10 marca 1914.
W 1914 roku E10 stacjonował w Portsmouth przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. William St. J. Frasera[1]. 18 stycznia 1915 roku po wyjściu na patrol w okolice Helgolandu. W godzinach wieczornych wszelki ślad po okręcie zaginął. Przypuszcza się, że okręt wszedł w niemieckie pole minowe. Cała załoga została uznana za zaginioną.
Przypisy
- ↑ The Disposition of RN Submarines at the Outbreak of War, 4 August 1914
Bibliografia
- Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- HMS E10, Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch
- E Class Coastal Submarine
- p
- d
- e
- Typ D ⇐ Typ E ⇒ Typ F
Royal Navy |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Royal Australian Navy |
|