Gończy Hamiltona
Hamiltonstövare | |||
Inne nazwy | Hamiltonstövare, Hamilton Hound | ||
---|---|---|---|
Kraj patronacki | Szwecja | ||
Kraj pochodzenia | Szwecja[1] | ||
Wymiary | |||
Wysokość | 53-57 cm | ||
Masa | 23-27 kg | ||
Klasyfikacja | |||
FCI | Grupa VI, Sekcja 1.2, nr wzorca 132 | ||
ANKC | Grupa 4 (Hounds) | ||
CKC | Grupa 1 (Sporting) | ||
KC(UK) | Hound | ||
NZKC | Hound | ||
UKC | Grupa 2 – Scenthound (wzorzec według FCI) | ||
Wzorce rasy | |||
| |||
|
Gończy Hamiltona – rasa psa, należąca do grupy psów gończych, zaklasyfikowana do sekcji średnich psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Gończy Hamiltona jest najpopularniejszą rasą szwedzkich psów gończych. Jest on potomkiem angielskich foxhoundów i gończych niemieckich. Gończe te po raz pierwszy pokazano na wystawie w 1886 roku. Swą nazwę zawdzięczają twórcy rasy, hrabiemu Hamilton.
Wygląd
Budowa
Jest to pies o mocno zbudowanej sylwetce
Szata i umaszczenie
Maść jest ruda z czarnym siodłem i białymi znaczeniami. Jego sierść jest latem krótka i gładka, zimą gęsta, z podszerstkiem, obfita między palcami.
Zachowanie i charakter
Gończy Hamiltona jest psem łagodnym, przyjacielskim wobec ludzi i spokojnym. Ze względu na swoje przeznaczenie i użytkowość jest psem aktywnym, wymagającym zaspokojenia tej potrzeby.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- SNL: hamiltonstøver