Głomia
Głomia w Dolniku (ruiny starego mostu) | |||
Kontynent | Europa | ||
---|---|---|---|
Państwo | Polska | ||
Rzeka | |||
Długość | 51,8 km | ||
Powierzchnia zlewni | 570 km² | ||
Źródło | |||
Współrzędne | 53°26′09″N 17°10′21″E/53,435833 17,172500 | ||
Ujście | |||
Recypient | Gwda | ||
Miejsce | Dobrzyca | ||
Wysokość | 73 m n.p.m. | ||
Współrzędne | 53°13′05″N 16°47′28″E/53,218056 16,791111 | ||
Położenie na mapie powiatu złotowskiego | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||
|
Głomia – rzeka w północno-zachodniej Polsce, lewy dopływ Gwdy o długości 51,8 km i powierzchni dorzecza 570 km²[potrzebny przypis]. Płynie na Pojezierzu Krajeńskim, w Dolinie Gwdy, w województwie wielkopolskim.
Nazwa
W publikacji z 1926 przedstawiono polskie nazwy: Głomnica, Głumia[1] i Brzuchownica[2]. Do 1945 poprzednią niemiecką nazwą rzeki była Glumia[3]. W 1949 ustalono urzędowo polską nazwę Głomia[4].
Przebieg i dopływy
Rzeka wypływa ze źródeł koło wsi Głomsk, płynie przez region historyczny Krajna, przepływa przez Jezioro Głomskie oraz Jezioro Złotowskie w Złotowie, a do Gwdy uchodzi naprzeciw wsi Dobrzyca.
Główne dopływy:
- lewe: Kocunia, Strużnica.
Miejscowości nadbrzeżne
Miejscowości położone nad Głomią to: Głomsk, Stawnica, Złotów, Krajenka, Dolnik, Skórka, Dobrzyca.
Przypisy
- ↑ Głumia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 615 .
- ↑ Krajna i Nakło : studja i rozprawy wydane z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum imienia Bolesława Krzywoustego w Nakle. Nakło; Wyrzysk: 1926. s. 8
- ↑ Arkusz 2766 Lebehnke. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1938.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)