Francesco Bianchi (kompozytor)
Data i miejsce urodzenia | ok. 1752 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | włoskie | ||
Data i miejsce śmierci | 27 listopada 1810 | ||
Przyczyna śmierci | samobójstwo | ||
Gatunki | |||
Zawód | kompozytor | ||
|
Francesco Bianchi (ur. około 1752 w Cremonie, zm. 27 listopada 1810 w Londynie[1][2]) – włoski kompozytor.
Życiorys
Był uczniem Niccolò Jommellego[1][2]. W latach 1775–1778 był maestro al cembalo w paryskiej Comédie-Italienne[1][2]. Po powrocie do Włoch działał jako kompozytor operowy, wystawiając swoje dzieła m.in. w Padwie, Wenecji i Neapolu[1]. Od 1783 do 1793 roku był drugim kapelmistrzem katedry w Mediolanie[2]. W latach 1785–1793 zatrudniony był również na stanowisku drugiego organisty bazyliki św. Marka w Wenecji[1]. W 1794 roku wyjechał do Londynu[2]. W latach 1795–1802 działał jako kompozytor londyńskiego King’s Theatre[1]. Kierował też Crow Street Theatre (1798–1800) i Astley’s Theatre (1800–1801) w Dublinie[1]. Popełnił samobójstwo[2].
Napisał prawie 80 oper, m.in. Giulio Sabino (wyst. Cremona 1772), Il Grand Cidde (wyst. Florencja 1773), Réduction de Paris (wyst. Paryż 1775), La Vendetta de Nino (wyst. Neapol 1790)[2]. Żadna z nich jednak nie znalazła trwałego miejsca w repertuarze[2]. Był też autorem traktatu teoretycznego Dell’attrazione armonica, opublikowanego częściowo w angielskim przekładzie na łamach „Quarterly Musical Magazine and Review” w latach 1820–1821[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Francesco Bianchi (kompozytor) – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project
- ISNI: 0000000116523250
- VIAF: 59348551
- LCCN: no92019412
- GND: 120160838
- BnF: 14787155t
- SUDOC: 123307228
- SBN: MUSV007500
- NKC: xx0134309
- BNE: XX1769712
- NTA: 155693530
- Open Library: OL5607326A
- PLWABN: 9810617840105606
- NUKAT: n2008072455
- PTBNP: 173245
- CONOR: 160057955
- LIH: LNB:sbK;=Bw
- RISM: people/1718122
- WorldCat: lccn-no92019412