Feliks Huskowski
 pułkownik uzbrojenia | |
| Pełne imię i nazwisko | Feliks Wiktor Huskowski |
|---|---|
| Data urodzenia | 22 października 1885 |
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1910–1928 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
Feliks Wiktor Huskowski (ur. 22 października 1885, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Był synem Wiktora. Jesienią 1920 pełnił służbę w Departamencie V Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych. 9 września 1920 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 w korpusie oficerów artylerii, w grupie byłych oficerów armii rosyjskiej i korpusów wschodnich[1]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 26. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku kierownika referatu, pozostając na ewidencji Okręgowego Zakładu Uzbrojenia Nr 1 w Warszawie[2]. 3 maja 1926 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 6. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[3]. Przed 1928 został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[4].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Wiosną 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[6].
 | Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” |
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady[7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9].
Zobacz też
- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 35 z 15.09.1920 r. s. 863.
- ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 18, 1351 i 1363 oraz Rocznik oficerski 1924 s. 18, 1233 i 1245.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 18 z 03.05.1926 r.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 s. 363, 858.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 170.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 2 [dostęp 2024-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
Bibliografia
- Roczniki Oficerskie 1923 i 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
