Erycinae

Erycinae[1]
Bonaparte, 1831
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – strzelec stepowy (E. jaculus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Booidea

Rodzina

dusicielowate

Podrodzina

Erycinae

Typ nomenklatoryczny

Boa turcica Olivier, 1801 (= Anguis jaculus Linnaeus, 1758

Synonimy

Rodzaju:

  • Clothonia Daudin, 1803[2]
  • Gongylophis Wagler, 1830[3]
  • Cusoria Gray, 1849[4]
Rodzaje

Eryx Daudin, 1803[5]

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Erycinae – monotypowa podrodzina węży z rodziny dusicielowatych (Boidae), zawierająca ok. 10 gatunków niewielkich, krępych i masywnych dusicieli.

Zasięg występowania

Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce (Maroko, Algieria, Tunezja, Libia, Egipt, Sudan, Erytrea, Etiopia, Somalia, Kenia, Tanzania, Mauretania, Senegal, Gambia, Gwinea, Mali, Burkina Faso, Niger, Czad, Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana, Togo, Benin, Nigeria, Kamerun i Republika Środkowoafrykańska), Europie (Rumunia, Macedonia Północna, Bułgaria, Albania, Włochy, Grecja, Turcja i Rosja) i w Azji (Izrael, Jordania, Arabia Saudyjska, Oman, Kuwejt, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Syria, Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Uzbekistan, Turkmenistan, Irak, Armenia, Gruzja, Iran, Azerbejdżan, Afganistan, Pakistan, Indie, Nepal, Sri Lanka i Chiny)[6].

Ekologia

Występują najczęściej na stepach i pustyniach, ryją w piasku i luźnej glebie. Polują na niewielkie kręgowce – głównie gryzonie, ptaki i jaszczurki – które jak i inni przedstawiciele Boidae duszą splotami ciała[7].

Systematyka

Etymologia

  • Eryx: łac. Eryx Erycis, góra w północno-zachodniej Sycylii, ze słynną świątynią ku czci Wenus na jej szczycie; także Eryks (gr. Ερυξ), w mitologii greckiej syn Posejdona i Afrodyty pokonany i zabity w pojedynku przez Heraklesa[8].
  • Clothonia: gr. κλωθω klōthō „obracać, przekręcać”, od Κλωθώ Klōthṓ (pol. Kloto), w mitologii greckiej jedna z trzech Mojr, wyznaczających czas życia i los człowieka[9]. Gatunek typowy: Boa johnii Russell, 1801.
  • Gongylophis: gr. γογγυλος gongulos „zaokrąglony, okrągły”; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[3]. Gatunek typowy: Boa conica Schneider, 1801.
  • Cusoria: J.E. Gray nie wyjaśnił etymologii nazwy rodzajowej[4]. Gatunek typowy: Cusoria elegans J.E. Gray, 1849.

Podział systematyczny

Do podrodziny należy jeden rodzaj z następującymi gatunkami[6]:

  • Eryx borrii
  • Eryx colubrinus – strzelec kenijski[10]
  • Eryx conicus
  • Eryx elegans
  • Eryx jaculus – strzelec stepowy[11]
  • Eryx jayakari
  • Eryx johnii
  • Eryx miliaris – boa piaskowy[12]
  • Eryx muelleri
  • Eryx sistanensis[13]
  • Eryx somalicus
  • Eryx tataricus – strzelec wschodni[10]
  • Eryx whitakeri

Przypisy

  1. ↑ Erycinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. ↑ F.M. Daudin: Histoire naturelle, générale et particulière, des reptiles: ouvrage faisant suite à l’Histoire naturelle générale et particulière, composée par Leclerc de Buffon, et rédigée par C.S. Sonnini. T. 7. Paris: F. Dufart, 1803, s. 283. (fr.).
  3. ↑ a b J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 192. (niem.).
  4. ↑ a b J.E. Gray: Catalogue of the specimens of snakes in the collection of the British museum. London: Printed by order of the Trustees, 1849, s. 84, 107. (ang.).
  5. ↑ F.M. Daudin. Erpétologie. Caracteres des vingt - trois genres qui composent l’ordre des Ophidiens. „Magasin Encyclopédique”. VIIIe Année. 5, s. 437, 1803. (fr.). 
  6. ↑ a b P. Uetz & J. Hallermann: Higher taxa: Erycinae. The Reptile Database. [dostęp 2019-03-11]. (ang.).
  7. ↑ J. Coborn, Atlas węży świata, MUZA S.A., Warszawa 1993, ISBN 83-7079-122-0
  8. ↑ P. Uetz & J. Hallermann: Eryx jaculus (Linnaeus, 1758). The Reptile Database. [dostęp 2019-03-11]. (ang.).
  9. ↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 54, OCLC 637083062  (ang.).
  10. ↑ a b Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 396. ISBN 83-01-14344-4.
  11. ↑ Juszczyk 1986 ↓, s. 178.
  12. ↑ Juszczyk 1986 ↓, s. 30.
  13. ↑ Naeimeh Eskandarzadeh, Nasrullah Rastegar-Pouyani, Eskandar Rastegar-Pouyani, Eskandar Rastegar-Pouyani, Jamil Zargan, Ashkan Hajinourmohamadi, Roman A. Nazarov, Soheil Sami, Mahdi Rajabizadeh, Hossein Nabizadeh i Majid Navaian. A new species of Eryx (Serpentes: Erycidae) from Iran. „Zootaxa”. 4767 (1), s. 182–192, 2020. DOI: 10.11646/zootaxa.4767.1.8. (ang.). 

Bibliografia

  • W. Juszczyk: Gady i płazy. Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 1–262, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0043-4.
Identyfikatory zewnętrzne:
  • ITIS: 563897
  • NCBI: 196245