Egon von Schweidler
Data i miejsce urodzenia | 10 lutego 1873 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 lutego 1948 | ||
profesor nauk fizycznych | |||
Alma Mater | |||
Doktorat | 1895 | ||
Habilitacja | 1899 | ||
Profesura | 1900 | ||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | |||
|
Egon von Schweidler (ur. 10 lutego 1873 w Wiedniu, zm. 12 lutego 1948 w Salzburgu[1]) – austriacki fizyk. Prowadził badania w dziedzinie elektryczności, fizyki atomu oraz promieniotwórczości. W 1905 roku jako pierwszy wykazał statystyczną naturę rozpadu promieniotwórczego. Był profesorem Uniwersytetu Wiedeńskiego.
Studiował fizykę i matematykę na Uniwersytecie Wiedeńskim. W 1895 obronił doktorat na podstawie rozprawy "O wewnętrznym tarciu rtęci i niektórych amalgamatów". Po habilitacji w 1899 został powołany na Katedrę Fizyki Doświadczalnej na Uniwersytecie w Innsbrucku gdzie w latach 1925-1926 pełnił funkcję rektora. W 1926 roku powrócił do Wiednia jako kierownik I Instytutu Fizyki[2].
Przypisy
Bibliografia
- Encyklopedia PWN, Tom 3, Warszawa 1991, s. 294.
- PWN: 3973311