Edward Wojczyński

Edward Wojczyński

chorąży pilot
Data i miejsce urodzenia	13 października 1913 Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 listopada 1960 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	16 eskadra obserwacyjna dywizjon 307 dywizjon 501
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Edward Lech Wojczyński (ur. 13 października 1913 w Warszawie, zm. 22 listopada 1960 w Warszawie) – chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Od najmłodszych lat interesował się lotnictwem. Brał udział w walkach powietrznych we wrześniu 1939 r. w 16 eskadrze obserwacyjnej w stopniu kpr. pilot. Eskadra była jednostką dyspozycyjną dowódcy Okręgu Korpusu Nr 1, a następnie Naczelnego Dowódcy Lotnictwa i posiadała 7 samolotów obserwacyjnych Lublin R-XIIID i samoloty łącznikowe RWD-8^[1].

Po przegranej kampanii wrześniowej przedostał się Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, otrzymał numer służbowy RAF 794077. Brał udział w bitwie o Anglię, latał w 307 dywizjonie myśliwskim nocnym „Lwowskich Puchaczy” w stopniu starszego sierżanta pilota^[2]. W nocy z 27 na 28 czerwca 1942 r., w załodze z sierż. radionawigatorem Emilem Słuszkiewiczem uszkodził Dorniera Do 217^[3][4]. Od sierpnia 1944 do maja 1945 r. latał w 501 dywizjonie myśliwskim RAF. Został ranny podczas walk, po rekonwalescencji został skierowany do 1 Ferry Unit^[5]. Był odznaczony Krzyżem Walecznych, czterokrotnie Medalem Lotniczym oraz wojskowymi odznaczeniami francuskimi i brytyjskimi^[6].

Po zakończeniu wojny wrócił do Polski, podejmując pracę w lotnictwie sportowym jako instruktor. Wielokrotnie zasiadał w jury podczas zawodów lotniczych. Z ramienia Departamentu Lotnictwa Cywilnego Ministerstwa Komunikacji wykonał 7 maja 1950 r. jako pilot motorowy i szybowcowy lot sprawdzający na motoszybowcu „Pegaz”, którego celem było wydanie opinii o przydatności płatowca do szkolenia pilotów szybowcowych kat. C w pilotażu silnikowym metodą samodzielną^[7]. W 1950 r. razem z wieloma innymi lotnikami września 1939 r. i bitwy o Anglię jako „wróg ludu” został negatywnie zweryfikowany i odsunięty od lotnictwa^[8].

Po tzw. odwilży w lutym 1956 r. powrócił do pracy w Aeroklubie Warszawskim, razem m.in. z Franciszkiem Janikiem, Kazimierzem Pankiewiczem, Władysławem Ryżko, Gustawem Sidorowiczem, Januszem Szmidtem, Jerzym Szymankiewiczem, Witoldem Rychterem, Ryszardem Witkowskim.

Edward Wojczyński zmarł 22 listopada 1960 r. w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera BII28-10-25)^[9].

• Rafał Chyliński: Motoszybowiec Pegaz i jego Konstruktor Tadeusz Chyliński. Warszawa: Agencja Wydawnicza „Cinderella Books” Andrzej Zasieczny, 2016. ISBN 978-83-7339-150-5. OCLC 946341829.
• Wacław Król: Zarys działań polskiego lotnictwa w Wielkiej Brytanii. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1981, s. 196. ISBN 83-206-0152-5.
• Wacław Król: Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07695-2. OCLC 834110269.
• Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940-1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
• Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce: 1924-1939 [T. 2]. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2003. ISBN 83-11-09319-9. Brak numerów stron w książce
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
• Robert Sikora: Bitwy polskiego lotnictwa : 1918-1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2016. ISBN 978-83-7020-626-0. OCLC 953188670.