Edmund Bakuniak

Edmund Henryk Bakuniak

Data i miejsce urodzenia	24 maja 1923 Podzamcze
Data śmierci	22 sierpnia 2011
profesor nauk rolniczych
Specjalność: ochrona roślin
Alma Mater	Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu
Odznaczenia

Edmund Henryk Bakuniak, ps. „Jeż” (ur. 24 maja 1923 w Podzamczu, zm. 22 sierpnia 2011^[1]) – profesor nauk rolniczych o specjalności ochrona roślin^[2], żołnierz Armii Krajowej^[1].

Urodził się w osadzie wojskowej przy wsi Podzamcze (od 5 maja 1930 odrębnej gromadzie Wola Piłsudskiego), w rodzinie Jana, osadnika, i Stanisławy z Malinowskich^[3].

W czasie II wojny światowej był żołnierzem 1 kompanii, I batalionu, 24 pułku 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty w stopniu porucznika^[1], ps. „Jeż”^[4].

Po wojnie w 1950 ukończył studia na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu, w 1978 otrzymał tytuł profesora^[2].

Za zasługi wojenne odznaczony był Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Partyzanckim, a także Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2006) – za wybitne zasługi w działalności na rzecz niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za pracę społeczną w środowiskach kombatanckich^[5], Złotą Odznaką Honorową „Za zasługi dla Warszawy”, Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsce Pamięci Narodowej^[1].

• Edmund Henryk Bakuniak: „Osnowa” Zgrupowanie pułkowe 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK : Od Lasów Wołyńskich do Puszczy Solskiej : Wspomnienia uczestnika walk 27. Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK i 9 Pułku Piechoty Legionów AK. Warszawa: Światowy Związek Żołnierzy AK – Okręg Wołyński, 2004. ISBN 83-915111-6-2.
• Bakuniak Edmund Henryk, w: Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny, t. 1 A-G, Warszawa : Ośrodek Przetwarzania Informacji, 1998, s. 55 ISBN 83-905295-4-8 ISBN 83-905295-5-6

• Biuletyn Informacyjny 27 Wołyńskiej DywizjiPiechoty